9 συναρπαστικά πράγματα για τα πανέμορφα Ντάτσχουντ (Dachshund)

Μπορεί τα Ντάτσχουντ να είναι μικρόσωμα, όμως έχουν πλαστεί για μεγάλα πράγματα.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο οργανισμός AKC ( American Kennel Club ) έχει κατατάξει αυτήν τη φυλή στη 10η θέση δημοφιλίας, ανάμεσα σε 197 αναγνωρισμένες ράτσες σκύλων, στις ΗΠΑ.

Αυτά τα υπέροχα τετράποδα κλέβουν τις καρδιές ολοένα και περισσοτέρων ανθρώπων παγκοσμίως, διότι απλά δεν μπορείς να προσπεράσεις απαρατήρητα αυτά τα μεγάλα πνεύματα που είναι παγιδευμένα στα μικρά και με περίεργες αναλογίες σώματά τους.

Θα τα συναντήσεις και με άλλες ονομασίες, όπως Teckels ή Weiners, αλλά πάντα μιλάμε για τα Ντάτσχουντ, αυτούς τους επιδέξιους κυνηγούς, αλλά και εξαίρετους συντρόφους μας.

Παρακάτω θα παραθέσουμε 9 χαρακτηριστικά που αφορούν τα μακρόστενα και αξιαγάπητα αυτά πλασματάκια:

1) Τα Ντάτσχουντ είναι σκληροτράχηλα

Η φυλή αυτή αναπαρήχθη πριν από 300 χρόνια στη Γερμανία με σκοπό το κυνήγι των ασβών.

Το όνομα τους κυριολεκτικά σημαίνει «κυνηγός ασβών» ( dachs=ασβός και Hund=σκύλος ).

Τα κοντά τους πόδια επιτρέπουν την έφοδό τους στις φωλιές των ασβών και η άγρια φύση τους δεν τα εμποδίζει να ορμούν πάνω σε αυτά τα θηλαστικά που πολλές φορές μπορεί να ζυγίζουν ως και 9 κιλά.

2) Τα συναντάμε σε ποικιλία μεγεθών και χρωμάτων

Σύμφωνα με το AKC, τα Ντάτσχουντ εμφανίζονται σε διάφορους τυπικούς χρωματισμούς και με ποικίλα σημάδια στο τρίχωμα τους.

Κάποια χαρακτηριστικά χρώματα είναι το κρεμ, το μπλε με το ηλιοκαμένο καφέ, καθώς και αυτό του αγριογούρουνου, δηλ. καφέ με χρυσό κ.α.

Το τρίχωμα τους μπορεί να είναι απαλό, μακρύ ή σκληρό και δύσκαμπτο.

Τα βρίσκουμε σε 2 μεγέθη :

• Το στάνταρ μικρό μεσαίο

• Το miniature

3) Η γερμανική υστερία άλλαξε προσωρινά το όνομα τους

Λόγω της Γερμανικής τους καταγωγής, κατά τον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο η φυλή αυτή συχνά απεικόνιζε τη γερμανική προπαγάνδα στις διαφημίσεις των «συμμαχικών» εντύπων, όπου τo Αμέρικάνικo Pitbul κυνηγούσε και κατατρόπωνε το Γερμανικό Ντάτσχουντ.

Παρόλο που αυτές οι διαφημίσεις ήταν χιουμοριστικές και αστείες, εντούτοις στη συνείδηση των συμμαχικών λαών δημιουργήθηκε 1 είδος περιφρόνησης για τα Dachshunds.

Το AKC προσπάθησε να ξαναβαπτίσει τη ράτσα ονομάζοντας την  «badger dogs».

Ακόμα και έτσι όμως, δεν αποφεύχθηκε η σπίλωση της φήμης τους.

Ο Κάιζερ Wilhelm II, που αγαπούσε πολύ αυτήν τη φυλή σκύλων, έθαψε και τους 5 κατοικίδιους σκύλους του στο πάρκο «Huis Doorn».

2 από τα άτυχα Duchshunds, ο Wadl και ο Hexl, είχαν γίνει προηγουμένως πρωτοσέλιδα, όταν επιτέθηκαν στους διάσημους χρυσούς φασιανούς του Αρχιδούκα Franz Ferdinand, κατά τη διάρκεια μίας επίσκεψης.

4) Οι Ναζί ισχυρίστηκαν ότι έμαθαν 1 Ντάτσχουντ να μιλάει

Αν ο 1ος Παγκόσμιος πόλεμος ήταν σκληρός για τα Dachshunds, αυτό που ακολούθησε μετά ήταν τουλάχιστον αλλόκοτο.

Ναζί επιστήμονες καυχήθηκαν ότι κατάφεραν να διδάξουν σκύλους να μιλούν και να διαβάζουν, να συλλαβίζουν και να επικοινωνούν τηλεπαθητικά.

Οι Γερμανοί πίστευαν ότι αυτοί οι σκύλοι είχαν ανθρώπινη ευφυία και για αυτό ανέπτυξαν το πρόγραμμα «Hundesprechshule Asva», ώστε να αξιοποιήσουν αυτό το «περιουσιακό στοιχείο».

Οι παράξενοι αυτοί ισχυρισμοί έφθασαν σε σημείο να αφορούν 1 σκύλο που συμμετείχε στο πρόγραμμα και μπορούσε να πει τη φράση «Μein Fuhrer» , καθώς και άλλον 1 που μπορούσε να γράψει ποίηση.

Ο Kurwenal ήταν 1 dachshund που φημολογείται ότι μπορούσε να μιλήσει με διαφορετικό αριθμό γαβγισμάτων που αντιστοιχούσαν σε διαφορετικά γράμματα, κάτι σαν σκυλοτηλέγραφος.

Σύμφωνα με το βιβλίο του Jon Bondeson «Amazing dogs: A Cabinet of Canine Curiosities» , ο σκύλος αυτός είχε τον δικό του αυτοβιογράφο που κατέγραφε την καθημερινότητα του.

Λέγεται ότι του άρεσαν τα ροζ τριαντάφυλλα, τα ιλουστρασιόν βιβλία ζωολογίας και οι όμορφες γυναίκες.

Όταν τον ρώτησαν αν ήθελε να γίνει «πατέρας», απάντησε εμφατικά, ΟΧΙ!

Πολλοί εντυπωσιάστηκαν από τη ρουτίνα του μικρόσωμου, χοντρού σκύλου, ενώ άλλοι υποπτεύονταν ότι λάμβανε οπτικά σήματα από τα αφεντικά του.

Λίγο πριν πεθάνει ο Kurwenal, γάβγισε ποιητικά λέγοντας :

“Δε φοβάμαι τον θάνατο !

Οι σκύλοι έχουν ψυχή που είναι ίδια με αυτήν των ανθρώπων”.

Θάφτηκε στον κήπο του ιδιοκτήτη του.

5) Όμως η φήμη τους αποκαταστάθηκε

Παρόλη τη δύσκολη αυτήν περίοδο, η ανθεκτική φυλή των Ντάτσουχντ που ταλαιπωρήθηκε ανάμεσα στους 2 παγκόσμιους πολέμους, βρήκε ξανά τη θερμή υποδοχή που της άξιζε στις καρδιές των Αμερικάνων.

Σημαντικό ρόλο στην αποκατάστασή της έπαιξε ο ρόλος σημαντικών προσωπικοτήτων που λειτούργησαν ως PR ( public relations ).

Σήμερα τα Dachshunds καταλαμβάνουν τη 10η θέση δημοφιλίας ανάμεσα στις αναγνωρισμένες φυλές σκύλων που ζουν στις ΗΠΑ.

6) Η 1η μασκότ των Ολυμπιακών αγώνων ήταν 1 Dachshund

Η ιδέα για τον Waldi το Ντάτσχουντ ως μασκότ των Ολυμπιακών αγώνων του Μονάχου το 1972, εκκολάφθηκε στη σκέψη της Ολυμπιακής Επιτροπής των αγώνων από τα Χριστούγεννα του 1969, κατά τη διάρκεια ενός party.

Οι παρευρισκόμενοι χρησιμοποίησαν γυναικείο κραγιόν και πηλό, για να δημιουργήσουν το έμβλημα των αγώνων.

Τα Dachshunt φημίζονται για το κουράγιο και την αθλητική τους φύση, έτσι η πολύχρωμη μασκότ έμοιαζε ως το ιδανικό πρόσωπο των Ολυμπιακών αγώνων.

7) Οι καλλιτέχνες τα λατρεύουν

Διάσημοι καλλιτέχνες φαίνεται ότι ξελογιάστηκαν από τα αξιαγάπητα αυτά τετράποδα.

Ο Andy Warhol έφερνε συχνά τον τριχωτό του σύντροφο σε συνεντεύξεις και τον άφηνε να «απαντάει» στις ενοχλητικές ερωτήσεις.

Όταν ο Pablo Picasso γνώρισε το Dachshund του David Douglas, τον Lump, το 1957, τον ερωτεύτηκε με την 1η ματιά.

Μάλιστα η σχέση τους καταγράφηκε στα χρονικά του Duncan, με τίτλο :

«Picasso and Lump: A Dachshund’s odyssey».

Ο David Hockney ήταν άλλος 1 από τους λάτρεις της ράτσας.

Οι 2 του σκύλοι, ο Stanley και η Boodgie , πρωταγωνίστησαν σε 45 ελαιογραφίες.

Ο δημιουργός του «Far Side», Bary Larson χρησιμοποίησε τους σκύλους για 1 βιβλίο - παρωδία με τίτλο :

«Wiener Dog Art: A Far Side Collection».

Αφορούσε 1 ολοκληρωμένη συλλογή κλασικών κομματιών τέχνης με τη συμμετοχή Duchshunds σε κωμικό ρόλο.

8) Το «hot dog» πήρε την ονομασία του μετά τη ράτσα

Η ιστορία του «hot dog» είναι κάπως θολή, αλλά κάποιοι ιστορικοί πιστεύουν ότι αρχικά έγινα γνωστά ως «Dachshund sausages», εξαιτίας της ομοιότητας του σχήματος τους με τα αντίστοιχα της ράτσας που παρεμπιπτόντως ήταν η αγαπημένη συντροφιά των Γερμανών κρεοπωλών.

Μερικοί από τους παραπάνω ισχυρίζονται ότι το όνομα τους άλλαξε λόγω ενός σκιτσογράφου που δεν μπορούσε να προφέρει τη λέξη «Dachshund» και για αυτό την περιόρισε.

Δυστυχώς, κανείς δε μπόρεσε να βρει αυτό το κόμικ, έτσι αυτή η θεωρία καταγράφηκε ως πλαστή.

Το πιο παλιό αρχείο, όπου βρίσκουμε καταγεγραμμένη τη φράση «hot dog», εντοπίζεται γύρω στο 1895 σε 1 θέμα της εφημερίδας Yale Record που αφορούσε το περιεχόμενο στο καλάθι με το μεσημεριανό φαγητό κάποιων πεινασμένων μαθητών.

9) Ο 1ος κλωνοποιημένος σκύλος στη Μεγάλη Βρετανία ήταν 1 Dachshund

Όταν κέρδισε σε 1 διαγωνισμό σκύλων, η Rebecca Smith από το Battersea, κλωνοποίησε το 12χρονο της Ντάτσχουντ, τη Winnie.

Ειδικοί στην Νότια Κορέα φρόντισαν το νέο κουτάβι για 5 μήνες, πριν το στείλουν πίσω στο σπίτι της Smith.

Παρόλη τη διαφορά ηλικίας ανάμεσα στους 2 σκύλους, η ομοιότητα τους ήταν εντυπωσιακή. Είχαν και οι 2 στραβή ουρά και ακριβώς τα ίδια σημάδια στη γούνα τους.

Ο κλώνος ονομάστηκε Mini Winnie και γέννησε τα δικά της κουτάβια το 2018.

Επίλογος

Στην κατακλείδα αυτής της παρουσίασης μερικών πληροφοριών για τα αξιολάτρευτα Dachshund θα αναφέρουμε κάποια ακόμα πράγματα, εν συντομία:

• Τα Ντάτσχουντ εμφανίζουν περιστασιακά κάποια επιθετικότητα, διότι αναπαρήχθησαν για να κυνηγούν μικρά θηλαστικά, κυρίως ασβούς που ήταν υπέρτεροι σε σωματική δύναμη.

Συνεπώς, κληρονομικά στοιχεία του χαρακτήρα τους τα κάνουν να μην πολυσυμπαθούν τους ξένους και ίσως δαγκώσουν κάποιους ανεπιθύμητους.

• Όταν 1 Ντάτσχουντ πρέπει να ανέβει 1 σκάλα, τότε κάποιος πρέπει να το πάρει στην αγκαλιά του, διότι, αν προσπαθήσει μόνο του, θα ασκηθεί τεράστια πίεση στην πλάτη του με οδυνηρά αποτελέσματα.

• Πρέπει να πηγαίνει τουλάχιστον 2 φορές ημερησίως περίπατο με διάρκεια από 25 ως 45 λεπτά την κάθε φορά.

• Το μακρόστενο σχήμα του σώματος του οφείλεται στην επιλεκτική του αναπαραγωγή.

Επειδή αυτό σχεδόν εφάπτεται στο έδαφος ήταν εύκολο να χωράει στις στενές και χαμηλές φωλιές των θηλαστικών, των ασβών και των άλλων μικρών του στόχων.