Μήπως η ράτσα του σκύλου σου δείχνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου σε αυτόν;

Σύμφωνα με την AVMA (American Veterinary Medical Association), περίπου 1 στους 4 σκύλους, σε κάποιο ηλικιακό στάδιο, θα αναπτύξει κάποια μορφή νεοπλασίας.

Περίπου, ο μισός σκυλοπληθυσμός άνω των 10 ετών θα εμφανίσει καρκίνο και αυτό το ρίσκο διπλασιάζεται στι καθαρόαιμες φυλές των σκύλων.

Τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας που αφορούσε την προσπάθεια ανίχνευσης για το ποιοι σκύλοι εμφανίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου, έδειξαν κάποια αξιοπερίεργα ευρήματα.

Οι μεγαλόσωμοι σκύλοι συνήθως δε ζουν αρκετά για να εμφανίσουν καρκίνο

Η έρευνα διενεργήθηκε από τον Dr. Leonard Nunney του τμήματος εξέλιξης, Οργανικής Βιολογίας και Οικολογίας του Πανεπιστημίου California Riverside και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό" Royal Society Open Science".

Μιλώντας γενικά, τα μεγαλόσωμα άτομα των ιδίων ειδών ζώων, είναι πιθανότερο να εμφανίσουν καρκίνο, συγκριτικά με τα μικρόσωμα.

Ο Dr. Nunney, είπε: "Όσο μεγαλώνουν τα μεγέθη, περιμένουμε να αυξάνεται και η πιθανότητα ανάπτυξης του καρκίνου σε αυτά. Αυτό τουλάχιστον το μοντέλο βλέπουμε στον άνθρωπο.

Η διαφορά είναι στους σκύλους, διότι υπάρχουν διακυμάνσεις στο μέγεθος και την εμφάνιση του καρκίνου, από 1 Chihuahua, μέχρι 1 Mastiff ή τον Grate Dane".

Με αυτήν την υπόθεση, θα φαινόταν ότι οι πιο μεγάλες σκυλοφυλές θα εμφάνιζαν το υψηλότερο ποσοστό εμφάνισης καρκίνου.

Όμως, ο Dr. Nunney, ανακάλυψε έπειτα από την επεξεργασία πολλών databases που σχετίζονταν με τη θνησιμότητα των σκύλων, καθώς και παραπλήσιων ερευνών, ότι δεν ισχύει η παραπάνω υπόθεση.

Δυστυχώς, ο λόγος είναι ότι οι μεγαλόσωμες και γιγαντόσωμες σκυλοφυλές, δε ζουν πολλά χρόνια, ώστε να αναπτύξουν την ασθένεια του καρκίνου.

Οι μικρόσωμες ράτσες, όπως τα Chihuahuas ζουν μέχρι και τα 20 έτη, ενώ ο Μολοσσός ή των Πυρηναίων ζουν τυπικά από 6-12 χρόνια.

Οι περισσότεροι σκύλοι που αναπτύσσουν τον καρκίνο είναι ηλικιωμένοι με αποτέλεσμα οι μεγαλόσωμοι να μην προλαβαίνουν συνήθως την απόλαυση των "χρυσών τους" χρόνων.

Ο Dr. Nunney, συμπληρώνει: "Ο καρκίνος είναι συνήθως η ασθένεια των γηρατειών, οπότε αν οι μεγαλόσωμοι σκύλοι πεθαίνουν σε μικρότερες ηλικίες έχουν λιγότερη ασθένεια από εκείνη που θα φαναταζόμασταν, αν ζούσαν μέχρι τα 15-16 έτη".

Παίζει ρόλο η αιμομιξία στον καρκίνο των σκύλων;

Οι λεπτομέρειες της έρευνας του Dr. Nunney, δείχνουν:

• Τα Miniature Pinschers έχουν ποσοστό κινδύνου εμφάνισης του καρκίνου μόνο 4%, ενώ οι σκύλοι του Αγίου Βερνάρδου έχουν 55% πιθανότητες να πεθάνουν από αυτήν τη νόσο.

• Τα κοντότριχα Labrador Retrievers έχουν σημαντικά μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξουν καρκίνο, συγκριτικά με άλλες ράτσες σκύλων.

• Τα Scottish Terriers (όπου έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα με τον καρκίνο της ουροδόχου κύστεως), οι σκύλοι του Αγίου Βερνάρδου και τα Bullmastiff, έδειξαν αξιοσημείωτο κίνδυνο, όπου τα ποσοστά εμφάνισης καρκίνου ήταν 50% υψηλότερα από το αναμενόμενο.

• Τα Terriers έχουν υψηλό ποσοστό θνησιμότητας από τον καρκίνο.

• Οι σκύλοι της Δαλματίας και τα Bulldogs , έχουν μονίμως χαμηλά ποσοστά καρκίνου συγκριτικά με το μέγεθος τους.

• Τα East Siberian Laikas και τα Tibetan Mastiffs, έδειξαν κάποια στοιχεία χαμηλής θνησιμότητας από καρκίνο (όμως εδώ χρειάζεται επισταμένη μελέτη, διότι αυτές οι 2 ράτσες εξετάστηκαν μόνο σε 1 βάση δεδομένων).

• Τα Chihuahuas και τα Pomeranians είχαν μικρότερη θνησιγένεια λόγω του καρκίνου (κάτω του 10%), μαζί με τα Πεκινουά.

Όπως γράφει ο Dr. Nunney στη σύνοψη της έρευνας του: "Κάποιες από αυτές τις διαφορές του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου, ανάμεσα στις διάφορες σκυλοφυλές, ίσως οφείλονται στις αιμομιξίες.

Αυτή προέκυψε, μάλλον σε διάφορες βαθμίδες, μέσω της μακράς ιστορίας εξημέρωσης των σκύλων και στη σχετικά νέα μόδα δημιουργίας πολλών διακεκριμένων φυλών σκύλων."

Ενώ η έρευνα του Dr. Nunney δεν αποκάλυψε κάποια αύξηση στη θνησιμότητα από καρκίνο, εξαιτίας της αιμομιξίας, ωστόσο φανέρωσε ότι οι ημίαιμοι σκύλοι ζουν, κατά μέσο όρο, 1.2 χρόνια περισσότερο από τους σκύλους καθαρόαιμων φυλών του ιδίου μεγέθους.

Οι πρακτικές αναπαραγωγής σίγουρα φαίνεται να παίζουν σημαντικό ρόλο στον κίνδυνο εμφάνισης συγκεκριμένων τύπων καρκίνου.

Σύμφωνα με την έρευνα, για παράδειγμα, πολλές μεγαλόσωμες σκυλοφυλές αναπτύσσουν οστεοσάρκωμα (καρκίνος των οστών), μάλλον ως αποτέλεσμα της διευρυμένης περιόδου ανάπτυξης των οστών που βιώνουν αυτές οι ράτσες.

Είναι οι ημίαιμοι σκύλοι υγιέστεροι από τους καθαρόαιμους;

Πολλοί νομίζουν ότι τα ημίαιμα φιλαράκια μας είναι πιο υγιή από τους καθαρόαιμους ομόφυλους τους.

Ένας από τους λόγους διάδοσης αυτής της άποψης, είναι ότι, όταν 2 ή περισσότερες φυλές σκύλων διασταυρώνονται, υπάρχει μικρότερο ρίσκο για την εμφάνιση στη γέννα τους κληρονομικών ασθενειών που συνδέονται με κάποια συγκεκριμένη φυλή.

Η ιδέα ότι οι ημίαιμοι σκύλοι είναι πιο υγιείς, έχει κάποια βάση, όταν σκεφθούμε τις άθλιες συνθήκες που λειτουργούν τα εκτροφεία μαζικής παραγωγής σκύλων.

Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση, κατά τη φάση της αναπαραγωγής σε αυτές τις δομές στην επίτευξη συγκεκριμένων φυσικών χαρακτηριστικών και πολύ λιγότερη προσοχή στην επιλογή σκύλων με κριτήριο την υγεία και τη μακροβιότητα.

Η αντίληψη ότι το ανακάτεμα των φυλών δημιουργεί υγιέστερους σκύλους είναι μέρος του λόγου ύπαρξης των "κατασκευασμένων σκύλων", όπως των Goldenoodles (μίξη Golden Retrievers με Poodles), των Morkies (μίξη Maltese με Yorkshire terriers), των Puggles (μίξη Pugs με Beagles), που είναι τόσο δημοφιλή.

Είναι επίσης και ο λόγος που οι εκτροφείς αυτών των ανάμεικτων φυλών ζητούν φουσκωμένες τιμές για αυτούς τους σκύλους που δεν είναι αποτέλεσμα καθαρόαιμων διασταυρώσεων.

Είναι, όμως οι ημίαιμοι και οι "κατασκευασμένοι" σκύλοι, αλήθεια πιο υγιείς;

Όχι σύμφωνα με τη γνώμη πολλών κτηνιάτρων και των περιστατικών που καταγράφουν, καθώς και μίας έρευνας που διήρκεσε πολλά χρόνια και έγινε από το Πανεπιστήμιο της California, το Davis που υποστήριξε ότι οι ημίαιμοι σκύλοι δεν έχουν αυτόματα το πλεονέκτημα σχετικά με το μειωμένο ρίσκο εμφάνισης γενετικών ανωμαλιών.

Γενετικές ανωμαλίες εμφανίζονται και στους ημίαιμους σκύλους

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Davis της California έψαξαν τα αρχεία περίπου 90000 καθαρόαιμων και ημίαιμων σκύλων που υπήρξαν ασθενείς στο κτηνιατρικό νοσοκομείο του Πανεπιστημίου, κατά την περίοδο 1995-2010.

Οι "κατασκευασμένοι σκύλοι" περιλαμβάνονταν στην έρευνα, από τη στιγμή που η διασταύρωση διαφορετικών φυλών σκύλων θεωρείται ότι μειώνει ή εξαφανίζει τις γενετικές ανωμαλίες, όπως ο υποθυρεοειδισμός, η επιληψία, η δυσπλασίες των άκρων και ο καρκίνος.

Από τα στοιχεία των 90000 περιπτώσεων που εξετάστηκαν, οι 27254 σκύλοι έδειξαν να εμφανίζουν κάποια από τις 24 καταγεγραμμένες γενετικές διαταραχές, όπως οι διάφοροι τύποι καρκίνου, ασθένειες της καρδιάς, ορμονικές δυσλειτουργίες, ορθοπεδικές παθήσεις, αλλεργίες, συστροφή στομάχου , καταρράκτης, οι βλάβες στους φακούς των ματιών, η επιληψία και οι παθήσεις του ήπατος.

Σύμφωνα με την έρευνα, η συχνότητα εμφάνισης 13 από 24 γενετικών ανωμαλιών ήταν κοινή ανάμεσα στους ημίαιμους και τους "κατασκευασμένους" σκύλους.

Κάποιες από αυτές είναι, η δυσπλασία των ισχίων, ο υπέρ-υποθυρεοειδισμός, οι καρκίνοι και η ρήξη των κρανιακών χιαστών συνδέσμων.

Τέσσερις από τις πέντε πιο επηρεασμένες ράτσες σκύλων από τη δυσπλασία των άκρων, είναι οι σκύλοι του Αγίου Βερνάρδου, της Νέας Γης, τα Mastiff και τα Rottweiler, όπου όλοι αυτοί οι σκύλοι προέρχονται από τη γενεαλογική γραμμή των Mastiffs.

Αυτό σημαίνει ότι αυτές οι φυλές μοιράζονται γονιδιακές μεταλλάξεις που σχετίζονται με τη δυσπλασία των άκρων, λόγω του ότι μοιράζονται τον ίδιο πρόγονο.

Η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι οι ανωμαλίες που υπάρχουν και στις καθαρόαιμες φυλές, αλλά και στους ημίαιμους σκύλους φαίνεται να πηγάζουν από καλά δομημένες γονιδιακές μεταλλάξεις που έχουν εξαπλωθεί σε όλον τον σκυλοπληθυσμό.

Αυτές οι διαταραχές περιλαμβάνουν τη δυσπλασία των άκρων, τους καρκίνους που εμφανίζουν όγκους και την υπερτροφική καρδιομυοπάθεια.