Καθρεφτίζει η συμπεριφορά του σκύλου μας το συναισθηματικό μας περιεχόμενο;

Μέχρι τώρα στη ζωή μας, σίγουρα δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχουμε βιώσει αποτυχίες με τον ένα ή άλλο τρόπο.

Κάποιες φορές σηκωνόμαστε και περπατάμε αξιοπρεπώς, ενώ άλλες όχι.

Όταν ξεπερνάμε τα δύσκολα, συνήθως τα μαθήματα που παίρνουμε αυξάνουν την ωριμότητα μας.

Σε άλλες περιπτώσεις, επανειλημμένα σπάμε τα μούτρα μας πάνω στον ίδιο τοίχο μέχρι να καταλάβουμε ότι πήραμε τον λάθος δρόμο.

Τα μαθήματα ζωής δε γίνονται πάντα εύκολα αντιληπτά και τα πιο σημαντικά συνοδεύονται σχεδόν πάντα με πόνο.

Σίγουρα και εσύ θα έχεις περπατήσει σε τέτοια μονοπάτια.

Αν πεις όχι, μάλλον είσαι πεισματάρης για να το παραδεχθείς ή «στενόμυαλος» αν δεν έγινες πιο σοφός από αυτές τις εμπειρίες.

Όλοι έχουμε συναισθηματικά φορτία και εμπόδια που μας επηρεάζουν.

Είναι φυσικό να ξεπερνάμε κάποια από αυτά ή να χτυπάμε διαρκώς σε άλλα.

Κανένας δεν επιτυγχάνει με ό,τι καταπιάνεται. Και επίσης, κανένας δεν αποτυγχάνει απολύτως σε όλα.

Όλοι έχουμε τα δυνατά μας σημεία ,αλλά και τις αδυναμίες μας.

Το πιο αξιολύπητο, όμως, είναι για τους πιο πολλούς, να μας σπρώχνουν αυτές οι αδυναμίες συνεχώς μέσα σε ένα φαύλο κύκλο.

Συνήθως πάμε από μία κακή κατάσταση σε κάποια άλλη χειρότερη.

Οι περισσότεροι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι εμείς οι ίδιοι έχουμε την τάση να σαμποτάρουμε τους εαυτούς μας με τις εσωτερικές φοβίες και τα αρνητικά μας συναισθήματα και όχι οι εξωτερικές επιδράσεις που δεχόμαστε.

Αυτές οι ανασφάλειες λειτουργούν ως εμπόδια για την πρόοδο σε συγκεκριμένους τομείς της ζωής μας, όπως στις σχέσεις ή στην εργασία.

Γίνονται αδιαπέραστοι τοίχοι που μας καθηλώνουν.

Μας υποβαθμίζουν οδηγώντας μας σε συναισθηματική παράλυση.

Να θεωρείς τον εαυτό σου ευλογημένο, αν γνωρίζεις τα ελαττώματα σου, διότι οι περισσότεροι ή τα αγνοούν ή τα περιφρονούν.

Και σαν να μην φθάνει ότι βλάπτουμε τόσο πολύ τον εαυτό μας με αυτές τις εσωτερικές διαταραχές, βλάπτουμε και αυτούς που ζουν τριγύρω μας.

Τα θύματα δεν είναι μόνο τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αλλά και τα χνουδωτά φιλαράκια μας.

Αυτά δεν έχουν ανοσία στην τοξική μας ενέργεια και τα εγωιστικά μελοδράματά μας.

Συνήθως, οι άνθρωποι μπορούν να αποφύγουν την τοξικότητα των άλλων, οι σκύλοι όμως όχι.

Είναι εξαναγκασμένοι να ζουν κοντά σε ανθρώπους που τους βλάπτουν τόσο πολύ.

Μοιάζει σαν να παίζουν διαρκώς σε μία σαπουνόπερα δίχως τέλος.

Φυσικά, δεν ισχύει ότι όσοι αντιμετωπίζουν συναισθηματικό χάος και συγκρούσεις, σκορπάνε σκοπίμως την τοξικότητά τους στους γύρω τους.

Πολλές φορές αυτή η αρνητική ενέργεια προέρχεται από καλοπροαίρετους, στοργικούς και συμπάσχοντες συνανθρώπους μας που σίγουρα επιδιώκουν το καλύτερο για την οικογένεια τους και το κατοικίδιο τους.

Όταν όμως απελευθερωθούν τα νεύρα τους, δεν μπορούν να συγκρατηθούν.

Το πρόβλημα είναι κατά πόσο οι συναισθηματικές αυτές διαταραχές προκαλούν προβλήματα συμπεριφοράς στα φιλαράκια τους.

Πολλές φορές οι σκύλοι κατηγορούνται για κάποιες κακές συμπεριφορές.

Συναισθηματικές εξαρτήσεις, απαιτητική διαγωγή, εμμονές, κακομαθημένες συνήθειες κ.ά. είναι κάποια χαρακτηριστικά τους.

Λες και μόνοι τους επέλεξαν να συμπεριφέρονται έτσι.

Παρακάτω θα αναφέρουμε αρνητικά συναισθήματα που βλάπτουν τους τριχωτούς μας συντρόφους.

1) Ο θυμός και η οργή.

Οι οργισμένοι άνθρωποι δεν είναι οι καλύτεροι στην παρέα.

Φορτίζουν τους γύρω τους λόγω της δυσθυμίας τους.

Μοιάζουν να έχουν διαρκώς ένα μαύρο σύννεφο πάνω από το κεφάλι τους.

Καταστρέφουν συζητήσεις, αλλά και σχέσεις με τη θυμώδη συμπεριφορά τους.

Οι τοξικοί αυτοί άνθρωποι δεν είναι κατ´ ανάγκη βίαιοι, αλλά μοιάζουν με ένα ελατήριο που με την παραμικρή αφορμή είναι έτοιμο για εκτίναξη.

Η λέξη αυτοέλεγχος λείπει παντελώς από το λεξιλόγιό τους.

Οι σκύλοι νιώθουν αυτήν την ένταση. Κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, αν νομίζουμε ότι δεν επηρεάζεται η συμπεριφορά  και το νευρικό τους σύστημα.

Ένα παιδί που μεγαλώνει σε συναισθηματικά ασταθές περιβάλλον ή σε διαρκή ένταση, θα απορροφήσει το καθημερινό στρες που βιώνει κάνοντάς το στοιχείο του χαρακτήρα του.

Πόσοι άραγε από εμάς δεν κουβαλάμε μέσα μας τις ουλές από τις πληγές του παρελθόντος;

Γιατί να υποθέσουμε ότι υπάρχει διαφορά στους σκύλους;

Όταν ζεις με έναν οργίλο και ευέξαπτο άνθρωπο, ο κόσμος σου είναι απρόβλεπτος.

Το μόνο προβλέψιμο είναι οι εκρήξεις θυμού και οι εντάσεις που σμπαραλιάζουν την ψυχολογία σου.

Παιδιά που μεγαλώνουν σε τέτοια οικογενειακά περιβάλλοντα, όπου ο θυμός είναι πάντα παρών και η βία ελλοχεύει ανά περιόδους, θα μεγαλώσουν αγνοώντας το υπέρτατο αίσθημα της ασφάλειας και της οικογενειακής θαλπωρής.

Πραγματικά, δεν υπάρχει διαφορά για τους σκύλους.

Ζώντας σε τέτοιο επιβαρυμένο συναισθηματικά περιβάλλον, θα γίνουν φοβικοί , νευρωτικοί, με ένταση, δειλοί και αντιδραστικοί. Δε θα βιώσουν το βασικό αίσθημα της ασφάλειας και της σιγουριάς που θέτει τα θεμέλια μιας ευτυχισμένης ζωής.

2) Η ανοχή και η δοτικότητα.

Σίγουρα έχεις συναντήσεις σκυλο- γονείς με τέτοια χαρακτηριστικά. Μπορεί να τους είδες στη βόλτα ή στο μάθημα εκπαίδευσης του κολλητού σου.

Συμπεριφέρονται στον σκύλο τους σαν να έγιναν γονείς για πρώτη φορά.

Φυσικά, δεν υπάρχει κάτι εναντίον των νέων γονέων.

Τίποτα δεν μπορεί να φέρει μεγαλύτερη χαρά και ενθουσιασμό από την έλευση ενός μωρού στην οικογένεια.

Στα πρώτα του χρόνια αλλά και αργότερα, οτιδήποτε κάνει το παιδί σου είναι μοναδικό και αξιολάτρευτο για εσένα. Φυσικά, αυτό ισχύει και για το 2ο και το 3ο παιδί κ.ά. Όχι ότι δεν θα εξακολουθείς να το αγαπάς, αλλά σύντομα θα διαπιστώσεις ότι όλα αυτά τα ιδιαίτερα πράγματα στη συμπεριφορά του δεν οδηγούν πουθενά.

Μεγαλώνοντας θα γίνεις το κορόιδο που πάντα πέφτει θύμα εκμετάλλευσης λόγω της ανοχής σου.

Ένας έξυπνος γονέας σύντομα διαπιστώνει ότι τα παιδιά χρειάζονται κανόνες και ευθύνες εξίσου με την αγάπη και την στοργή.

Το ίδιο ισχύει με τους έξυπνους και υγιώς σκεπτόμενους σκυλο-γονείς.

Ένας δοτικός σκυλο-γονέας τα δίνει όλα. Η συναισθηματική εξάρτηση του από τον σύντροφό του τον κάνει να τον υπηρετεί ακόμα και σε ήσσονος σημασίας πράγματα.

Κάθε τι που προκύπτει για τον κολλητό του είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.

Ο ρόλος του προστάτη και του σωτήρα του σκύλου του έχει γίνει σκοπός ζωής.

Για τους κοινούς ανθρώπους αυτή η υπερβολική αφοσίωση ξεπερνά τα όρια.

Αυτοί οι άνθρωποι ζουν διαρκώς μέσα στον φόβο και την ανασφάλεια που τους οδηγούν στην 24ωρη φροντίδα του μονάκριβου φίλου τους.

Οι τακτικές, η προσέγγιση και η συμπεριφορά μπορεί να διαφέρουν μεταξύ τους, αλλά όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό που δεν οφείλεται στους συντρόφους τους.

Ποιο είναι αυτό;

Ότι ποτέ δεν λένε ΟΧΙ, και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα.

Ο ανεκτικός σκυλο- γονέας εμφανίζεται χαλαρός, καλόβολος και αποδέχεται κάθε κοινώς παραδεκτή, ανεπιθύμητη σκυλο- συμπεριφορά.

Κρίνοντας τις πράξεις τους μπορείς να πεις ότι φαίνονται οκνηροί. Τεμπελιάζουν στην εκπαίδευση του σκύλου τους και είναι παθητικοί στη διόρθωση κακών συμπεριφορών.

Αλλά καλό θα ήταν να μην κρίνουμε ένα βιβλίο μόνο από το εξώφυλλο, διότι μπορεί το περιεχόμενο να είναι πραγματικά ποιοτικό.

Οι δοτικοί σκυλο-γονείς μπορεί να είναι από τους πιο στοργικούς, συντροφικούς, συμπονετικούς και γεμάτους αγάπη ανθρώπους.

Αυτό όμως που συμβαίνει με αυτά τα άτομα είναι ότι η συμπεριφορά τους δεν ευεργετεί τόσο τα φιλαράκια τους, όσο αυτά τα ίδια.

Οι πράξεις τους είναι εσωτερικές αντανακλάσεις και απεικόνιση των αναγκών τους, παρά των σκύλων τους.

Οι περισσότεροι από αυτούς φοβούνται τη θέσπιση και την πιστή εφαρμογή κανόνων συμπεριφοράς. Πιστεύουν ότι οι περιορισμοί είναι σκληρές μέθοδοι για το γλυκό και καλομαθημένο σκυλο-παιδί τους.

Φοβούνται μην τους μισήσει, αν το πιέσουν να υπακούσει και ότι θα καταστραφεί η σχέση ανάμεσα τους.

Όλα αυτά αντανακλούν τις εσωτερικές αμφιβολίες και ανασφάλειές τους.

Οι ψυχολογικές εξαρτήσεις που νιώθουν είναι μεγάλες ,αν και εξωτερικά αυτό ίσως δεν φαίνεται καθαρά.

Θέλουν να είναι αρεστοί και αποδεκτοί ακόμα και αν η σχέση με τα σκυλιά τους γίνεται δουλοπρεπής.

Δεν ισχύει ότι δεν αναγνωρίζουν το πρόβλημα ή τη συμμετοχή τους σε αυτό ,αλλά δεν έχουν την δύναμη, όταν το εντοπίζουν αρχικά ,να το διορθώσουν στη συνέχεια.

Στον σκύλο τους επιτρέπονται όλα. Απαιτητικές συμπεριφορές , μεγάλη ψυχική εξάρτηση, προσκόλληση, να πηδάει ή να γαβγίζει συνέχεια για να τραβάει την προσοχή, να ανεβαίνει στα έπιπλα αρνούμενος να κατέβει, να κλέβει φαγητό από το τραπέζι, να γρυλίζει ή να δαγκώνει απειλητικά τον αέρα.

Δεν υπάρχει ανακατεύθυνση συμπεριφοράς, διόρθωση ή εκπαίδευση για να αντιμετωπισθούν οι προβληματικές συμπεριφορές.

Η ειρωνεία είναι ότι αυτού του τύπου σκυλο-γονείς εισπράττουν ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που περιμένουν.

Ένας σκύλος, ή ακόμα και παιδί, του οποίου η απείθαρχη συμπεριφορά γίνεται ανεκτή και επαναλαμβανόμενη, τελικά δείχνει τον χαμηλό σεβασμό και εκτίμηση προς τον άνθρωπο που το φροντίζει.

Κανένας δεν συμπαθεί και δε σέβεται τους αδύναμους ηγέτες.

Ο πολιτικός ή το αφεντικό στη δουλειά ή ακόμα και οι γονείς που δεν έχουν τη δύναμη να δράσουν και να διορθώσουν προβλήματα γρήγορα, χάνουν την εκτίμηση των ανθρώπων που αλληλεπιδρούν μαζί τους.

Επειδή τους λείπει η τόλμη και η επιμονή για να λυθεί κάποιο πρόβλημα και να βελτιωθεί η κατάσταση, δεν εμπνέουν σιγουριά και ασφάλεια στους γύρω τους.

Κάνουμε μεγάλο λάθος αν νομίζουμε ότι αυτό δεν ισχύει και με τα χνουδωτά φιλαράκια μας.

3) Νευρικότητα , άγχος , φόβος και ανασφάλεια.

Κανένας άνθρωπος δεν μοιάζει με νησί.

Δηλαδή κανείς δε ζει απομονωμένος χωρίς να επηρεάζει το περιβάλλον που κινείται.

Αυτό αφορά ακόμα περισσότερο τον τρόπο μεγαλώματος των σκυλο-παιδιών μας.

Κατά μία έννοια, οι σκύλοι μας ζουν μέσα στα συναισθηματικά πλαίσια των σκυλο-γονέων τους.

Αν εμπνεύσεις στον σκύλο σου σιγουριά και αυτοπεποίθηση, τότε θα ακολουθήσει την ηγεσία σου, ενώ ,αν του μεταδώσεις ανασφάλεια, τότε θα συμπεριφερθεί ανάλογα.

Είτε αυτό εκδηλώνεται μέσα από τον σκύλο που εκμεταλλεύεται την αδυναμία σου ή δημιουργείται ένας αδύναμος σκύλος, είναι και τα 2 πτυχές του ίδιου προβλήματος.

Προφανώς όλοι αντιμετωπίζουμε τέτοια θέματα από καιρό σε καιρό.

Ποιός δεν αισθάνεται φόβο ή ανασφάλεια ή άγχος σε κάποια περίοδο της ζωής του;

Πόσοι άνθρωποι δεν έχουν αναζητήσει ψυχολογική βοήθεια από κάποιον ειδικό τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του;

Είναι όλα αυτά κομμάτια των ανθρώπινων εμπειριών.

Εδώ , όμως αναφερόμαστε σε ανθρώπους που νιώθουν αυτά τα συναισθήματα σε συνεχή βάση. Σαν να είναι δομικά κομμάτια της κατασκευής τους.

Μιλάμε για χρόνιες αγχωτικές, νευρωτικές ή φοβικές καταστάσεις.

Όλοι γνωρίζουμε, αν δεν είμαστε οι ίδιοι, τέτοια άτομα στον μικρόκοσμο μας.

Ζουν συνεχώς στα όρια. Είναι επιφυλακτικοί και φοβικοί σαν να αντιμετωπίζουν μία αόρατη καταστροφική απειλή που ποτέ, όμως δεν εμφανίζεται.

Η αντιμετώπιση των αναπόφευκτων προκλήσεων της ζωής είναι σχεδόν αδύνατη.

Καθημερινές δυσκολίες, όχι σοβαρές, είναι αναστατώσεις που τους γεμίζουν νευρικότητα και στρες.

Για να βελτιωθούμε σε κάθε πτυχή της ζωής μας πρέπει να απορρίψουμε τις αρνητικές σκέψεις και τα συναισθήματα που μας οδηγούν στον βυθό της απόγνωσης.

Ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας αντανακλάται συνήθως στους κοντινούς μας ανθρώπους. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας εκδηλώνονται μέσω των πράξεων μας.

Ό,τι σκεφτόμαστε πρωί και βράδυ γίνεται η προσωπικότητα μας και ο πυρήνας του ποιοι είμαστε.

Ένας αγχωμένος άνθρωπος μπορεί να χάσει την ενέργεια του και να αγχώσει εξίσου τους γύρω του ή θα συναντήσει στον δρόμο του αυτούς που σκόπιμα θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν την ευάλωτη θέση του.

Οι άνθρωποι, όπως και οι σκύλοι, μας αντιμετωπίζουν με βάση τις δεδομένες αδυναμίες ή τα πλεονεκτήματά μας.

Ένας άνθρωπος που αισθάνεται ανασφαλής και το αγνοεί, κατηγορεί για τα προβλήματα του άλλους ή άλλες καταστάσεις. Αυτό συμβαίνει διότι στερείται της αυτογνωσίας και της δυνατότητας ενδοσκόπησης του εαυτού του.

Αντίθετα, κατηγορεί τον σκύλο για τις παρεκτροπές και την ανυπακοή του.

Είναι οι δικές μας συμπεριφορές, οι σκέψεις και τα συναισθήματα που καθορίζουν τι είναι καλό και τι κακό.

Αντιμετωπίζουμε τους συντρόφους μας με τους ίδιους φόβους ή τρόπους που έχουμε για οτιδήποτε άλλο. Σύντομα και αυτοί θα εκμεταλλευθούν αυτήν τη συμπεριφορά μας ή θα γίνουν πιστές εικόνες μας.

Η ουσία των πραγμάτων είναι ότι, αν φοβάσαι την αποτυχία, στο τέλος σίγουρα θα τη γευτείς.

Κάποιος επώνυμος είπε κάποτε:

«Ο πόνος είναι πόνος, αλλά το να υποφέρεις είναι προαιρετικό».