Τα σιωπηλά σημάδια δυστυχίας των πουλιών

Τα κατοικίδια πτηνά είναι μία υπέροχη και διασκεδαστική συντροφιά, όμως από την άλλη, επειδή είναι ευφυή και περίεργα, χρειάζονται καθημερινή πνευματική διέγερση, ώστε να παραμένουν υγιή και ευτυχισμένα.

Αν το δικό σου φτερωτό φιλαράκι δε λαμβάνει αρκετά την προσοχή σου, ενώ ταυτόχρονα ζει σε ένα φτωχό από προκλήσεις περιβάλλον, τότε ίσως βαριέται ή είναι δυστυχισμένο.

Όταν τα πτηνά αρρωσταίνουν, συνήθως κρύβουν καλά τα σημάδια της ασθένειας τους, μέχρι να φθάσουν σε οριακή κατάσταση.

Ωστόσο, αν το φιλαράκι σου είναι δυστυχισμένο μπορεί και να το δείχνει.

Ίσως στριγγλίζει έντονα, δαγκώνει ή κάνει κακό στον εαυτό του για παράδειγμα.

Όμως τα σημάδια του στρες, ίσως είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτά, εκτός και αν ξέρεις που να κοιτάξεις.

Κορυφαία σημάδια άγχους στα κατοικίδια πτηνά

Το να γνωρίζεις την κανονικότητα στη συμπεριφορά του πτηνού σου είναι σημαντικό, ώστε να διαπιστώσεις έγκαιρα τυχόν σημάδια στρες.

Κάθε φορά που αλλάζει συμπεριφορά, ίσως είναι άρρωστο ή αγχωμένο για κάποιο λόγο.

Τότε πρέπει να επισκεφθείς έναν πτηνίατρο για να προλάβεις άσχημες καταστάσεις.

Ωστόσο, υπάρχουν κάποια έντονα σημάδια άγχους στα πουλιά που θα πρέπει να κατευθύνεις την προσοχή σου.

Αλλαγές στους φωνητισμούς

Ένα αγχωμένο πουλί, είτε φωνάζει πιο δυνατά η πιο συχνά, αλλά μπορεί να γίνει και ασυνήθιστα σιωπηλό.

Μπορεί να ξεφωνίζει, να κελαηδάει επανειλημμένα, να τσιρίζει ή να προσποιείται φωνητικούς συναγερμούς.

Στην άλλη άκρη του φάσματος, αν το φιλαράκι σου έχει κατάθλιψη ή βαρεμάρα, μπορεί να έχει μειωμένους φωνητισμούς.

Κάθε αλλαγή της κανονικής του φωνητικής συμπεριφοράς, ίσως αποτελεί σημάδι κάποιας δυσφορίας που νιώθει.

Μάδημα και αυτο-τραυματισμός

Τα πτηνά πολλές φορές ξεπουπουλιάζονται για να εκδηλώσουν την ανία τους ή κάποια άλλη πνευματική διαταραχή.

Ωστόσο, αυτή η συμπεριφορά μπορεί να συνδυαστεί και με διατροφικές ελλείψεις. Το PetMD, αναφέρει σχετικά:

“Κάποια πουλιά θα αρχίσουν να τραβούν τα φτερά τους λόγω κάποιας αιτίας, όπως ένας δυνατός θόρυβος ή κάποιες επισκευές μέσα στο σπίτι, σε αλλαγές της ρουτίνας τους και σε θρεπτικούς ή ιατρικούς παράγοντες που επιδρούν αρνητικά στον μεταβολισμό τους.

Θα συνεχίσουν να μαδούν το φτέρωμα τους, ακόμα και αν τα παραπάνω αίτια εξαφανιστούν”.

Επίσης, εκτός από το ξεπουπούλιασμα, άλλα πτηνά μπορούν να αυτοτραυματιστούν, όταν για παράδειγμα μασούν δυνατά το δέρμα τους προκαλώντας βαθιές πληγές.

Κατά τη μελέτη της συμπεριφοράς των κατοικίδιων πτηνών οι πιθανότερες αιτίες εμφάνισης καταστροφικών συμπεριφορών του φτερώματος τους, είναι:

• Βαρεμάρα
• Έλλειψη αναζήτησης τροφής και διατροφική ανεπάρκεια
• Ακατάλληλο μέγεθος κλουβιού ή χώρου και περιβαντολογικό στρες
• Μοναξιά
• Κοινωνική απομόνωση και απουσία του αγαπημένου προσώπου
• Η συμβίωση με άλλα πουλιά
• Άγχος αποχωρισμού
• Σεξουαλική απογοήτευση

Από την άλλη πλευρά, μία άλλη έρευνα έδειξε ότι οι πιθανότητες για το μάδημα των φτερών ενός πτηνού μειώνονται κατά 90% περίπου, όταν αυτό αλληλεπιδρά με κάποιους ανθρώπους, τουλάχιστον 4 ώρες ημερησίως.

Αλλαγή στην όρεξη

Τα πουλιά που νιώθουν στρες, ίσως τρώνε λιγότερο από το συνηθισμένο ή μπορεί και να σταματήσουν να τρώνε.

Επειδή το άγχος μπορεί να επηρεάσει και το γαστρεντερικό σύστημα ενός πτηνού, ίσως παρατηρήσεις αλλαγές στην εμφάνιση των περιττωμάτων, δηλ. να είναι πιο υδαρά ή διαφορετικού χρώματος.

Δάγκωμα ή άλλες αλλαγές στη συμπεριφορά

Ένα αγχωμένο πτηνό γίνεται πιο επιθετικό ή δείχνει σημάδια φόβου, όπως η υποχώρηση σε μία γωνιά του κλουβιού ή την απροθυμία του για χάδια, ενώ προηγουμένως τα επιδίωκε.

Σύμφωνα με το PetMD, κάποια πτηνά, ίσως ξεκινήσουν το δάγκωμα, διότι:

“Ενώ πολλοί άνθρωποι μεταφράζουν με λάθος τρόπο το δάγκωμα των πουλιών, συνήθως σαν μία επιθετική συμπεριφορά, στην πραγματικότητα είναι συνήθως σημάδι στρες ή φόβου.

Τα πτηνά συνήθως δαγκώνουν και χυμούν, όταν προσπαθούν να προστατέψουν τον εαυτό τους και φοβούνται πολύ.

Μπορούν να δαγκώσουν το αγαπημένο τους πρόσωπο, άλλα πουλιά ή ακόμα και τα κάγκελα του κλουβιού τους.

Γιατί στρεσάρονται τα πτηνά;

Μόνο στις ΗΠΑ ζουν περίπου 20 εκατομμύρια οικόσιτοι παπαγάλοι, ενώ πολλοί από αυτούς δεν έχουν τα κατάλληλα ερεθίσματα που θα ικανοποιήσουν τις γνωστικές και συναισθηματικές τους ανάγκες.

Συνήθως είναι το μόνο πτηνό του νοικοκυριού και λείπουν οι ευκαιρίες δημιουργίας σχέσεων ή αλληλεπιδράσεων με άλλους παπαγάλους ή ακόμα και ανθρώπους.

Όμως, στην άγρια φύση ζουν παρέα με άλλους ομοφύλους τους και σχηματίζουν εγκάρδιες και μακροχρόνιες σχέσεις με κάποιον άλλο παπαγάλο.

Στην αιχμαλωσία, όταν πιεστούν να συμβιώσουν με κάποιο άλλο πτηνό, μπορεί να αγχωθούν, όμως και η έλλειψη κοινωνικοποίησης, από την άλλη, ίσως δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς που περιλαμβάνουν την επιθετικότητα ή το μάδημα του φτερώματος τους.

Η έλλειψη αλληλεπίδρασης με τους ομοφύλους τους ή τους προστάτες τους αποτελεί κυρίαρχο αίτιο εκδήλωσης άγχους στα πτηνά, λόγω της απουσίας πνευματικών ερεθισμάτων.

Ένα στρεσογόνο περιβάλλον με πολλούς θορύβους με ακατάλληλο φωτισμό και στέγαση, χάος από την παρουσία πολλών και αγνώστων ανθρώπων, είναι παράγοντες που θα στρεσάρουν το πτηνό σου.

Επίσης οποιαδήποτε αλλαγή στην καθημερινότητα του, στη παράθεση των γευμάτων του ( ποιοτικά και ποσοτικά ), καθώς και στον χρόνο και τον τρόπο που παίζει, είναι επίσης στοιχεία extra άγχους και δυσφορίας.

Ακόμα και μία μονότονη και θρεπτικά ανεπαρκής διατροφή, χωρίς ευκαιρίες αναζήτησης της τροφής, καθώς και ένα βαρετό περιβάλλον διαβίωσης, είναι και αυτά αιτίες πρόκλησης άγχους στο φιλαράκι σου.

Βοήθησε το στρεσαρισμένο πτηνό σου

Τα πουλιά είναι απαιτητικά πλάσματα και επειδή πολλοί άνθρωποι δε γνωρίζουν πριν αποκτήσουν κάποιο είδος τους, τη φροντίδα που θα χρειαστεί να του δώσουν, πολλοί παπαγάλοι, ειδικά, εγκαταλείπονται σε καταφύγια πουλιών.

Έτσι, αν σκέφτεσαι να αποκτήσεις έναν φτερωτό σύντροφο για κατοικίδιο κάνε λεπτομερή έρευνα για τις ανάγκες της φροντίδας του, ώστε να γνωρίζεις προκαταβολικά, αν μπορείς να ανταπεξέλθεις στην πρόκληση της απόκτησης του.

Σαν δυνητικά υπεύθυνος κάτοχος ενός κατοικιδίου πτηνού, είσαι υποχρεωμένος να του προσφέρεις την καλύτερη ποιότητα ζωής που μπορείς, όταν το αποκτήσεις.

Αν το φιλαράκι σου δείξει σημάδια στρες, ζήτησε τη βοήθεια κάποιου πτηνίατρου, ενώ από την άλλη σιγουρέψου ότι ανάλογα με το είδος του, του προσφέρεις την κατάλληλη θρεπτικά διατροφή σε φρέσκια ή αποξηραμένη μορφή.

Ταυτόχρονα με την παροχή διαφορετικών διατροφικών επιλογών, προσέφερέ στο φιλαράκι σου καθημερινές ευκαιρίες αναζήτησης της τροφής του.

Επίτρεψέ του να δουλέψει για την τροφή του, όπως να μετακινήσει διάφορα αντικείμενα, ώστε να την ανακαλύψει ή να πρέπει να ανοίξει κάτι για να ξετρυπώσει το αγαπημένο του snack.

Θα το ενθουσιάσει ένα μείγμα διατροφής μουλιασμένων βλασταριών και σπόρων, φρούτα κομμένα σε κύβους και λωρίδες λαχανικών, καθώς και υγιεινοί ξηροί καρποί.

Για παμφάγους παπαγάλους, ίσως χρειαστεί να εμπλουτίσεις τη διάιτα τους με ζωντανά σκουλήκια και γρύλλους, ώστε να αισθανθούν ότι βόσκουν στην άγρια φύση.

Πάντα να χρησιμοποιείς φιλτραρισμένο νερό που θα το ανανεώνεις καθημερινά.

Δώσε στο φιλαράκι σου αρκετό χρόνο εκτός κλουβιού με διασκεδαστικά εκπαιδευτικά μαθήματα και άφθονο χρόνο κοινωνικοποίησης, καλλωπισμού και κουβέντας.

Έτσι ο κολλητός σου θα έχει πάντα θετική διάθεση και ενισχυμένο ψυχικό δεσμό μαζί σου.

Συμπληρωματικά, άφηνε τον να χαίρεται τη λιακάδα σε ελεγχόμενο χώρο εκτός σπιτιού ή αν αυτό δεν είναι εφικτό τοποθέτησε κοντά του μία λάμπα UV για πτηνά, τουλάχιστον για 8 ώρες καθημερινά.

Αυτό είναι αναγκαίο για την πρόσληψη βιταμίνης D και τη διατήρηση του κιρκαδικού ρυθμού ύπνου και ξυπνήματος που καθορίζει σε έναν βαθμό τη σωστή και εύρυθμη σωματική λειτουργία του φίλου σου.

Μείωσε την έκθεση του σε χημικά καθαριστικά και ψάξε για φυσικές εναλλακτικές πηγές καθαριότητας του χώρου του, ενώ ποτέ μη χρησιμοποιείς χημικά αρωματικά spray ή σκεύη μαγειρικής από Teflon, εκεί που τριγυρνάει το φιλαράκι σου.