Στείρωση οικόσιτων κατοικίδιων : Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα ανάλογα το είδος και το φύλο του κατοικίδιου. ( 1ο Μέρος )

Η στείρωση των οικόσιτων κατοικίδιων αποτελεί ένα φλέγον θέμα του σήμερα, και ένα σημαντικό ζήτημα για τους ιδιοκτήτες.

Υπάρχει τα τελευταία χρόνια ένας έντονος προβληματισμός στην παγκόσμια κτηνιατρική κοινότητα και αφορά το παρακάτω ερώτημα :

Πρέπει τα οικόσιτα ζώα συντροφιάς που είναι υγιή και δεν προορίζονται για αναπαραγωγικό έργο , να στειρώνονται προληπτικά διότι αυτό θα τους χαρίσει υγεία και μακροζωία;

Βασικά, υπάρχουν 2 σχολές απόψεων με διαφορετικό υπόβαθρο σκέψης η κάθε μία.

Η 1η είναι η AVMA (American veterinary medicine association) η οποία υποστηρίζει ότι η υπεύθυνη ιδιοκτησία κατοικίδιου επιτάσσει τη στείρωση του, διότι από τη μία αποτρέπεται η γέννηση ανεπιθύμητων κουταβιών ή μικρών γατιών  ενώ από την άλλη ενισχύεται η υγεία καθώς και η ποιότητα της ζωής τους.

Στην Ευρώπη, πολλοί κτηνίατροι δείχνουν απροθυμία στην προληπτική στείρωση οικόσιτων κατοικίδιων και ιδιαίτερα σκύλων.

Στη Σουηδία, η πράξη αυτή ήταν παράνομη ως το 1988 εκτός αν συνέτρεχε επείγον ιατρικός λόγος.

Με τελευταία αναθεώρηση της ειδικής οδηγίας το 2011 από την Swedish veterinary association ,τονίζεται ότι δεν είναι επίσημη θέση της η στείρωση σε υγιή οικόσιτα ζώα συντροφιάς.

Εξειδικεύοντας αυτή του τη θέση, ο παραπάνω οργανισμός επισημαίνει ότι οι πολιτισμικές διαφορές στην κουλτούρα των χωρών καθορίζει αν τα κουτάβια που γεννούνται είναι ανεπιθύμητα και αν αυτό αποτελεί πρόβλημα ή όχι.

Μάλιστα, σε αυτή τη χώρα όπου μολονότι το 7% των θηλυκών σκύλων , και ακόμα λιγότερο των αρσενικών , είναι στειρωμένα , το πρόβλημα των αδέσποτων σκύλων είναι ασήμαντο.

Σίγουρα, στη διεθνή κτηνιατρική βιβλιογραφία καταγράφονται επιχειρήματα τόσο υπέρ όσο και κατά της προληπτικής στείρωσης των κατοικίδιων.

Προσθέτοντας την ηθική διάσταση του ζητήματος στις παραπάνω θέσεις , οι σκέψεις μας κατευθύνονται στα παρακάτω ερωτήματα :

• Έχουν όλα τα ζώα δικαίωμα στην αναπαραγωγή;

• Έχουν δικαίωμα στην διαφύλαξη της σωματικής τους ακεραιότητας;

  Η στείρωση κατά πόσο την προσβάλλει;

• Έχουν δικαίωμα στο να μην βιώσουν πόνο ή να μη βλαφθούν;

  Η στείρωση δεν είναι ακρωτηριασμός;

Μήπως τελικά, πίσω από την αποδοχή της θέσης της AVMA , που σιγά σιγά κυριαρχεί και στην Ευρώπη , ότι δηλαδή η προληπτική στείρωση των ζώων συντροφιάς θα οδηγήσει στην ευημερία τους , κρύβεται ένα σύστημα ανθρώπινων αξιών που δεν αποδέχεται την φυσική υπόσταση των ζώων με τις συγκεκριμένες ανάγκες και λειτουργίες ενός έμβιου όντος ( αναπαραγωγή, σωματική ακεραιότητα, ασφάλεια ) και θέλοντας να τιθασεύσει τις φυσικές του ορμές το καθιστά εν τέλει ένα ευνουχισμένο μέλος της σύγχρονης οικογένειας;

Μήπως , ο άνθρωπος θέλοντας να ελέγξει τη συμπεριφορά του τετράποδου φίλου του, τον αποκόπτει από σωματικές λειτουργίες και ένστικτα που φυσιολογικά επιθυμεί να ικανοποιήσει ,για να διώξει εμμέσως από πάνω του την υποχρέωση μίας σωστής και υπεύθυνης κατοχής ενός αρτιμελούς έμβιου όντος;

Αποφάσισε  για τον χνουδωτό σου σύντροφο , ως υπεύθυνος ζωο-γονέας, διαβάζοντας παρακάτω τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της προληπτικής στείρωσης στα κατοικίδια ανάλογα το φύλο και το είδος τους.

Στείρωση θηλυκών σκύλων

Προφανώς η στείρωση προλαμβάνει τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και τις πιθανές επιπλοκές τους ( επίπονη γέννα ), τις ψευδόκυήσεις και διάφορους νόσους των ωοθηκών και της μήτρας.

Η πιο συχνή νόσος είναι μία φλεγμονή της μήτρας , το πυομήτριο , η οποία συναντάται σε ποσοστό 15,2% περίπου στις αστείρωτες σκύλες ως την ηλικία των 4 ετών και 23-24% ως την ηλικία των 10 ετών.

Τα ποσοστά θνησιμότητας από την φλεγμονή αυτή κυμαίνονται από 0-5%.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, υπόλοιπο της αφαιρεμένης μήτρας που έχει παραμείνει μέσα στο σώμα , μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή και μετά τη στείρωση.

Βέβαια, αυτό δεν είναι σύνηθες και εμφανίζεται μόνο αν κάποιο ποσοστό ωοθηκικού ιστού παρέμεινε μετά την επέμβαση ή αν έχουν δοθεί στη σκύλα ορμόνες προγεστερόνης.

Επίσης, η στείρωση μειώνει τα ποσοστά καρκίνου του μαστού που έχει ποσοστό εμφάνισης περίπου 3,4% με το 50,9% αυτού να είναι κακοήθης.

Σε σύγκριση με τις αστείρωτες σκύλες , η στείρωση πριν τον πρώτο οίστρο μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού σε λιγότερο του 0,5% , μετά την 1η περίοδο το ρίσκο εμφάνισης είναι περίπου 8% , μετά την 2η περίοδο είναι 26% και αν γίνει μετά τα 2,5 έτη δεν υπάρχει προληπτικό αποτέλεσμα.

Ωστόσο, υπάρχουν και τα αρνητικά της στείρωσης στα θηλυκά σκυλιά.

Κατά την διαδικασία της επέμβασης , έχουν αναφερθεί επιπλοκές που μπορεί να οδηγήσουν και σε θάνατο , με κυριότερη αιτία την αιμορραγία σε ποσοστό 14,2-19,4%.

Η ακράτεια ούρων ως μετεγχειρητικό σύμπτωμα ανησυχεί τους σκύλο-γονείς παρόλο που δεν επηρεάζεται η ποιότητα ζωής του συντρόφου τους.

Η επίκτητη ακράτεια ούρων εμφανίζεται στα αστείρωτα θηλυκά σκυλιά σε ποσοστό <1%, ενώ το ποσοστό στα στειρωμένα θηλυκά κυμαίνεται από 3,1% ως 20%.

Έχει αναφερθεί από Άγγλους κτηνιάτρους ότι οι στειρωμένες σκύλες εμφανίζουν 7,8 φορές παραπάνω την πιθανότητα να πάθουν ακράτεια ούρων σε σχέση με τις αστείρωτες.

Μάλιστα, η πιθανότητα αυτή αυξάνει όσο πιο μεγαλόσωμη φυλή είναι εξαιτίας του μεγαλύτερου σωματικού βάρους, καθώς και σε σκύλες με κομμένες ουρές.

Πρέπει να αναφέρουμε, ότι στις περισσότερες περιπτώσεις μεταστειρωτικής ακράτειας υπάρχει επιτυχής θεραπεία σε ποσοστό 40% με φαρμακευτική αγωγή και 50% με χειρουργική επέμβαση.

Επίσης , έχει παρατηρηθεί ότι η ακράτεια ούρων σε στειρωμένες σκύλες οδήγησε σε αυξημένη επιθετικότητα, αλλά δεν έχει εξηγηθεί αν αυτή οδήγησε στη στείρωση ή ήταν αποτέλεσμα αυτής.

Τονίζουμε και πάλι, ότι η ακράτεια ούρων δεν επηρεάζει την ποιότητα ζωής της σκύλας, αλλά πιο πολύ τη σχέση της με τα άλλα ζώα ή τον άνθρωπο.

Συνολικά, καταγράφονται σημαντικά οφέλη στην ευζωία των στειρωμένων θηλυκών σκύλων.

Αυτά αναφέρονται στην μικρότερη πιθανότητα εμφάνισης ορμονικών και αναπαραγωγικών ασθενειών , με αποτέλεσμα η διάρκεια ζωής των στειρωμένων οικόσιτων θηλυκών σκύλων να είναι μεγαλύτερη σε σύγκριση με τα μη στειρωμένα που ζουν εκτός σπιτιού.

Πράγματι, σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει φαίνεται ότι ο ευρύτερος κύκλος ζωής μπορεί να οφείλεται στη μείωση επικίνδυνων συνθηκών διαβίωσης που σχετίζονται με την περιπλάνηση των αδέσποτων καθώς και στην προστασία από ασθένειες που αφορούν την αναπαραγωγή.

Σαφώς τα οικόσιτα τυγχάνουν και της βοήθειας των κατόχων τους σε σύγκριση με τα αδέσποτα.

Τα μειονεκτήματα που καταγράφονται , αφορούν τις εγχειρητικές επιπλοκές , βλέπε αιμορραγίες , την εμφάνιση ακράτειας ούρων και σε λίγες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί ακόμα και ρήξεις των κρανιακών συνδέσμων του εγκεφάλου μετά τη στείρωση.

Αν εξετάσουμε το θέμα της ευημερίας του θηλυκού σκύλου σε όρους μακροζωίας και ελαχιστοποίησης πόνου και ασθενειών σε μακροπρόθεσμη κλίμακα μάλλον ενισχύεται από τη στείρωση και σίγουρα δεν περιορίζεται από αυτή.

Στο 2ο μέρος του άρθρου θα αναφερθούμε στις επιπτώσεις της στείρωσης στα οικόσιτα αρσενικά υγιή σκυλιά καθώς και στις θηλυκές και αρσενικές οικόσιτες γάτες.