Ποια οικιακά αντικείμενα μπορούν να βλάψουν τον σκύλο σου;

Ο ψευδάργυρος είναι ένα σημαντικό μεταλλικό ιχνοστοιχείο που παίζει σημαντικό ρόλο σε σημαντικές βιολογικές διαδικασίες και υπάρχει ελεύθερο στη φύση σε πολλές μορφές.

Ωστόσο, η κατάποση κάποιων τύπων του μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία τοξικών αλάτων ψευδαργύρου μέσα στο όξινο περιβάλλον του γάστρο-οισοφαγικού σωλήνα.

Η τοξικότητα του ψευδαργύρου μπορεί να επηρεάσει τους ανθρώπους και πολλά είδη ζώων, όμως συχνότερα συναντάται στους κατοικίδιους σκύλους.

Οι ουσίες που περιέχουν ψευδάργυρο είναι διασκορπισμένες σε πολλά σημεία του σπιτιού μας και όπως γνωρίζουμε, τα τετράποδα φιλαράκια μας αρέσκονται να καταπίνουν πράγματα που δε θα έπρεπε.

Σημάδια δηλητηρίασης από ψευδάργυρο

Οι περισσότερες τοξικές επιδράσεις αυτού του ιχνοστοιχείου εμφανίζονται, όταν αυτός απελευθερωθεί από τα γαστρικά οξέα.

Σχηματίζει μορφές διαλυτού άλατος που καταστρέφει τη βλεννογόνο στρώση των εντοσθίων, ενώ απορροφάται και διασπάται ταχύτατα στο συκώτι, στα νεφρά, στον προστάτη, στους μύες, στο πάγκρεας και τα οστά.

Τα άλατα ψευδαργύρου έχουν καυστικές και ερεθιστικές επιδράσεις στους ιστούς, επηρεάζουν τον μεταβολισμό άλλων πολύτιμων μετάλλων, όπως ο σίδηρος, το ασβέστιο και ο χαλκός, ενώ περιορίζουν την παραγωγή και λειτουργία των ερυθρών αιμοσφαιρίων του αίματος.

Η μέση θανατηφόρα δόση των αλάτων ψευδαργύρου σε περιπτώσεις οξείας τοξίνωσης, έχει αναφερθεί ότι είναι περίπου 100mg/kg.

Επίσης, δίαιτες που περιέχουν υψηλά επίπεδα ψευδαργύρου (>2000 ppm), έχει διαπιστωθεί ότι προκαλούν χρόνια τοξίνωση ψευδαργύρου στα μεγάλα ζώα.

Το ποσό ψευδαργύρου που μολύνει τοξικά τους σκύλους δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα, ωστόσο θεωρείται ότι οι φυσιολογικές τιμές συγκέντρωσης ορού ψευδαργύρου στον οργανισμό τους κυμαίνονται μεταξύ 0,7 και 2 mg/ml.

Τα συμπτώματα από την έκθεση σε τοξικότητα από ψευδάργυρο αρχίζουν να γίνονται αντιληπτά λίγες ημέρες μετά την κατάποση και η σοβαρότητα τους εξαρτάται από την ποσότητα που έχει καταναλωθεί.

Τα κλινικά σημάδια μπορεί να ποικίλλουν από ήπιο εμετό ως τον θάνατο.

Επιπλέον σημάδια είναι ο λήθαργος, η κατάθλιψη, τα πορτοκαλί περιττώματα, ο ίκτερος, οι καρδιακές αρρυθμίες και οι επιληπτικές κρίσεις.

Διάγνωση και θεραπεία αυτής της κατάστασης

Συνήθως, οι κτηνίατροι αναζητούν φυσικά σημάδια δηλητηρίασης από ψευδάργυρο, μεταξύ των οποίων, οι καρδιακές αρρυθμίες, το φύσημα στην καρδιά, αφυδάτωση, ίκτερο και πόνο στην κοιλιά.

Τα νευρολογικά συμπτώματα ποικίλλουν από ήπιο λήθαργο, ως σοβαρή κατάθλιψη.

Ο κτηνίατρος θα ζητήσει εργαστηριακές εξετάσεις που θα περιλαμβάνουν βιοχημικό έλεγχο, τους ηλεκτρολύτες, την ανάλυση ούρων και τον πλήρη αιματολογικό έλεγχο.

Αυτός συνιστάται για την ανίχνευση της αναιμίας (προκύπτει από την επίθεση του ψευδαργύρου στα ερυθρά αιμοσφαίρια), τυχόν εμφάνιση κοκκιδίων μέσα στα ερυθρά αιμοσφαίρια, καθώς και πιθανή ύπαρξη διαφορετικών αποχρώσεων τους, που είναι γνωστή ως “polychromasia”.

Τα βιοχημικό προφίλ του σκύλου, ίσως δείξει την ύπαρξη υψηλών ποσών αιμοσφαιρίνης και χολερυθρίνης και αν αυτό συνδυαστεί με την εμφάνιση ουρίας, κρεατινίνης και αυξημένων ηπατικών ή νεφρικών ενζύμων, τότε ίσως υπάρχει ανεπάρκεια σε διάφορα όργανα.

Μία άλλη εξέταση που ανιχνεύει τον όγκο συγκέντρωσης κυττάρων (PCV), είναι απαραίτητη για τον υπολογισμό του αριθμού των βιώσιμων ερυθρών κυττάρων αίματος, ώστε να καταγραφεί αν υπάρχει ανάγκη μετάγγισης αίματος.

Για να επιβεβαιωθεί η τοξίνωση από ψευδάργυρο πρέπει εργαστηριακές εξετάσεις ανίχνευσης ψευδαργύρου στο αίμα του σκύλου, να γίνουν.

Αυτές οι εξετάσεις θα μας δώσουν πληροφορίες και για την τάση σχηματισμού θρόμβων.

Η θεραπεία αυτής της τοξίνωσης περιλαμβάνει συνήθως υποστηρικτική φροντίδα, καθώς και την αφαίρεση της πηγής εισόδου του ψευδαργύρου στον οργανισμό του σκύλου.

Σημαντικό ρόλο παίζει η αντιμετώπιση της αφυδάτωσης, των ηλεκτρολυτικών ανισορροπιών, του σοκ, καθώς και η αύξηση της διούρησης για φυσική έξοδο του ψευδαργύρου από τον οργανισμό.

Αν κάποιο ξένο σώμα που περιέχει ψευδάργυρο εντοπιστεί μέσα στο γάστρο-οισοφαγικό σύστημα του σκύλου, τότε πρέπει να αφαιρεθεί.

Αν αυτό βρίσκεται στο στομάχι, μπορεί να απομακρυνθεί με ενδοσκόπηση, ενώ αν έχει μετατοπισθεί στο λεπτό έντερο πρέπει να γίνει λαπαροτομή.

Επίσης θα χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή για τη μείωση της στομαχικής οξύτητας και της απελευθέρωσης του ψευδαργύρου από τον οργανισμό.

Αν υπάρχει ερεθισμός στον γάστρο-οισοφαγικό σωλήνα πρέπει να δοθεί κατάλληλη αγωγή, ενώ το ίδιο ισχύει για την αντιμετώπιση της ναυτίας και του πόνου.

Στην περίπτωση σοβαρής αιματολογικής βλάβης, ίσως χρειαστούν μεταγγίσεις αίματος.

Τέλος, αν οι επιπλοκές από δηλητηρίαση ψευδαργύρου προκαλέσουν πολλαπλές οργανικές ανεπάρκειες, τότε δύσκολα θα σωθεί η ζωή του σκύλου.

Συνηθισμένα αντικείμενα που περιέχουν ψευδάργυρο

Κάποια από αυτά, ίσως μας προκαλέσουν έκπληξη:

• Εξοπλισμός που βρίσκεται σε κλουβιά μεταφοράς κατοικίδιων
• Μπαταρίες
• Φερμουάρ
• Κοσμήματα
• Συνδετήρες και πινέζες
• Γαλβανισμένα μέταλλα
• Συμπληρώματα βοτάνων

Επίσης, κάποιοι σκυλογονείς, θεωρούν ότι δίνοντας στον σύντροφο τους συμπληρώματα διατροφής με ψευδάργυρο, μάλλον θα τον βοηθήσουν στην ανακούφιση του φολιδωτού ή αλλεργικού του δέρματος.

Όμως η χορήγηση ταμπλετών ψευδαργύρου, μπορεί να προκαλέσει τοξικότητα σε ορισμένες περιπτώσεις.

Επειδή, όλες οι εμπορικές τροφές περιέχουν ικανή ποσότητα ψευδαργύρου, μόνο αν ο κτηνίατρος προτείνει αυξημένη δόση από αυτό το ιχνοστοιχείο, τότε πρέπει να χορηγηθεί στον σκύλο μας.