Γιατί ο σκύλος σου αντιπαθεί τις αγκαλιές;
Όσο και αν ποθείς να αγκαλιάζεις τον τριχωτό σου σύντροφο, πρέπει να καταλάβεις ότι, μάλλον τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία.
Στην πραγματικότητα, αυτή η εκδήλωση αγάπης είναι δυσάρεστη για τα φιλαράκια μας και αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό, όταν συγκρίνουμε τη σωματοδομή του σκύλου με την αντίστοιχη δική μας.
Ενώ ο άνθρωπος κατασκευάστηκε για να αγκαλιάζει, στεκόμενος όρθιος και έχοντας χέρια αντί για μπροστινά πόδια, αντίθετα ο σκύλος έχει 4 πόδια και όχι χέρια.
Το γεγονός ότι η φυσιολογία των σκύλων κάνει αδύνατες τις αγκαλιές για αυτούς αποδεικνύει ότι δεν τις δέχονται ως κάτι το κανονικό.
Υπάρχουν, όμως και κάποιες εξαιρέσεις σκύλων που δείχνουν ευχαριστημένοι με τις αγκαλιές, όμως μάλλον πρόκειται για ευγενείς χαρακτήρες που έχουν μάθει να ανέχονται όλες τις παράξενες συμπεριφορές μας.
Αυτοί δεν έχουν ιδέα τι πραγματικά σημαίνει η αγκαλιά, όμως μας εμπιστεύονται και μας αγαπούν, χωρίς προϋποθέσεις και έτσι δε μας αποφεύγουν.
Γιατί οι αγκαλιές μπορούν να αγχώσουν τους σκύλους;
Οι σκύλοι φτιάχθηκαν για να τρέχουν και αυτό σημαίνει ότι τα πόδια τους προορίζονται για αυτήν την αποστολή.
Στην άγρια φύση, οι σκύλοι ξοδεύουν πολύ χρόνο στο τρέξιμο για να κυνηγούν ή για να ξεφεύγουν από τους θηρευτές τους.
Όταν αγκαλιάζεις το φιλαράκι σου, τότε το περιορίζεις και του στερείς τη δυνατότητα να δραπετεύσει, με αποτέλεσμα να αγχώνεται.
Ο καθηγητής ψυχολογίας, καθώς και ερευνητής νευροψυχολογίας, Dr Stanley Coren, σε κάποιο του άρθρο στο περιοδικό "Psychology Today”, εξηγεί:
"Σε περιόδους άγχους ή απειλής, η 1η γραμμή άμυνας ενός σκύλου δεν είναι τα δόντια του, αλλά η δυνατότητα διαφυγής του.
Οι ειδικοί πιστεύουν, ότι αν στερηθεί ο σκύλος αυτής της δυνατότητας και με την αγκαλιά μας τον ακινητοποιούμε, τότε αυτόματα αυξάνει το άγχος του και αν αυτό γίνει έντονο, τότε μάλλον θα δαγκώσει”.
Ο Coren, έκπληκτος βρήκε λίγη βιβλιογραφία για την παραπάνω διαπίστωση και χρησιμοποίησε το διαδίκτυο για να εντοπίσει 250 τυχαίες φωτογραφίες ανθρώπων που αγκαλιάζουν σκύλους.
Αυτές οι εικόνες έδειχναν μόνο τα πρόσωπα των σκύλων και δεν παρεμβλήθηκαν άλλοι παράγοντες που ίσως θα μεγάλωναν τα επίπεδα του άγχους τους.
Η μελέτη του, είχε ως αποτέλεσμα την ανεύρεση περίπου του 82% των συμμετεχόντων στην έρευνα σκύλων, όπου έδειχναν τουλάχιστον 1 σημάδι στρες ή δυσφορίας.
Μόνο κάτω του 11% των φωτογραφιών εμφάνιζε σκύλους που αισθάνονταν άνετα με την αγκαλιά.
Ο ίδιος, καταλήγει:
"Συνοψίζοντας τα στοιχεία, μπορώ απλά να πω ότι φάνηκαν πολλοί ευτυχισμένοι άνθρωποι που αγκάλιαζαν τους δυστυχισμένους τους σκύλους".
Αισθάνονται κάποιοι σκύλοι φυσιολογικές τις αγκαλιές μας;
Προφανώς, δε συμφωνούν όλοι με τον Coren.
Για παράδειγμα, 1 σύμβουλος συμπεριφοράς ζώων, ο Corey Cohen, δήλωσε στους New York Times:
“Οι σκύλοι μου λατρεύουν τις αγκαλιές μου. Όταν τις εκδηλώνω, η αναπνοή τους γίνεται πιο αργή και το βλέμμα τους μαλακώνει και αυτά είναι σημάδια χαλάρωσης.
Κάποια, μάλιστα από τα φιλαράκια μου, δείχνουν να χαμογελούν, όταν τα αγκαλιάζω.
Η διαφορά, μάλλον έγκειται στην εμπιστοσύνη και στο βάθος της σχέσης μεταξύ του σκυλογονέα και του συντρόφου του.
Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζει και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του κάθε σκύλου.
Όπως υπάρχουν άνθρωποι που δε θέλουν τις αγκαλιές, έτσι υπάρχουν και σκύλοι που προτιμούν καλύτερα τα χάδια".
Συνεπώς, μπορεί κάποιος να νομίζει ότι ο σκύλος του νιώθει άνετα, όταν τον αγκαλιάζει ή να δείχνει ακόμα και σημάδια ευχαρίστησης, όμως στην πραγματικότητα μπορεί να ισχύει το αντίθετο.
Το καλύτερο είναι να παρατηρείς σχολαστικά τις αντιδράσεις του κολλητού σου, καθώς τον αγκαλιάζεις γιατί ακόμα και οι ανεπαίσθητες αλλαγές στη συμπεριφορά του, ίσως σε προειδοποιούν να σταματήσεις.
Επίσης δεν είναι μόνο οι αγκαλιές που μπορούν να στρεσάρουν τον φίλο σου, αλλά και τα χάδια σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος, όπως το κεφάλι ή τα πέλματα.
Έχεις αναρωτηθεί πως νιώθει ο σκύλος σου, όταν τον χαϊδεύεις;
Η αλληλεπίδραση μεταξύ των σκύλων και των ομοφύλων τους περιέχει αρκετά την επαφή.
Αυτό συμβαίνει για να δείξουν χαρά και στοργή, αλλά και επιθυμία για παιχνίδι, ενώ σε άλλες περιπτώσεις θέλουν να πειράξουν ή ακόμα και να απειλήσουν κάποιον άλλον σκύλο.
Για αυτόν τον λόγο, κάποια ανθρώπινα χάδια στους σκύλους μπορεί να τους ευχαριστούν και να τους χαλαρώνουν, ενώ κάποια άλλα ίσως στέλνουν λάθος μηνύματα.
Αν δεν παρατηρείς σχολαστικά το φιλαράκι σου, όταν το χαϊδεύεις, είναι εύκολο άθελα σου να του προκαλέσεις αρνητικά συναισθήματα.
Διαφορετικοί τύποι αγγίγματος, όπως π.χ το ξύσιμο πίσω από τα αυτιά ή το ελαφρύ άγγιγμα στο κεφάλι, συνήθως φαίνονται κοινότυπα αρεστοί στα φιλαράκια μας.
Ο σκύλος σου, ωστόσο, ίσως δεν αξιολογεί αυτήν την εμπειρία το ίδιο με εσένα.
Μία έρευνα του 2014, διερεύνησε τις ψυχολογικές και συμπεριφορικές αντιδράσεις των σκύλων σχετικά με το ποιοι τύποι χαιδέματος τους ευχαριστούν και ποιοι όχι.
Η έρευνα αφορούσε 28 σκύλους που είχαν ιδιοκτήτη και ήταν διαφορετικής ράτσας, ηλικίας και με άλλο υπόβαθρο ζωής.
Κάθε σκύλος συνδέθηκε με 1 monitor καταγραφής καρδιακών παλμών και τοποθετήθηκε σε 1 δωμάτιο που ήταν παρών ο “σκυλογονέας” του, αλλά και κάποιο άγνωστο άτομο.
Ο “σκυλογονέας” είχε οδηγίες να αγνοεί αυτά που συνέβαιναν μέσα στο δωμάτιο, ενώ ο άγνωστος θα αλληλεπιδρούσε με τον σκύλο του, αγγίζοντας τον με 9 διαφορετικούς τρόπους και για 30 δευτερόλεπτα στον καθένα.
Τα 9 διαφορετικά αγγίγματα ήταν:
- Χάιδεμα στον ώμο
- Χάιδεμα στο πλευρικό μέρος του στήθους
- Χάιδεμα στον λαιμό
- Χάιδεμα και ξάπλωμα του σκύλου στο έδαφος
- Κράτημα του μπροστινού πέλματος
- Ξύσιμο στη βάση της ουράς
- Κράτημα από το περιλαίμιο του
- Κάλυψη της μουσούδας του με το 1 χέρι.
Οι σκύλοι δεν αγαπούν τον περιορισμό τους
Όταν οι σκύλοι χαϊδεύονταν στην πατούσα ή το κεφάλι, έδειχναν σημάδια κατευνασμού και ανακατεύθυναν την αντίδραση τους.
Οι ερευνητές ερμήνευσαν αυτές τις αντιδράσεις ως σημάδια ανησυχίας.
Πρέπει να πούμε, ότι τα κατευναστικά σημάδια δε σηματοδοτούν πάντα το άγχος.
Σύμφωνα με το περιοδικό "Whole Dog Journal”:
"Υπάρχουν σημαντικά καθημερινά εργαλεία επικοινωνίας για να διατηρηθεί η ειρήνη στην κοινωνική ιεράρχηση και συνήθως αυτά εκδηλώνονται μέσω της ηρεμίας και της έλλειψης άγχους στις αλληλεπιδράσεις.
Έτσι κυριαρχεί η χαλαρότητα και η ηρεμία στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, προάγοντας έτσι την αίσθηση της ασφάλειας ανάμεσα στα μέλη της ομάδας".
Όταν οι σκύλοι περιορίζονται κρατημένοι στο έδαφος από το περιλαίμιο τους ή έχοντας καλυμμένη τη μουσούδα τους, έδειχναν παγωμένοι και παραγκωνισμένοι.
Αυτά τα συναισθήματα εκφράζονταν μέσω του σηκώματος του πέλματος τους, του κοιτάγματος ή την κίνηση απόδρασης, ακόμα και με το γλύψιμο των χειλιών τους.
Όλοι οι σκύλοι είχαν επίσης αυξημένους καρδιακούς παλμούς, κάτι που από μόνο του δηλώνει την ύπαρξη στρες.
Όταν τελείωσε η αλληλεπίδραση με τους αγνώστους, οι σκύλοι αμέσως τίναζαν και τέντωναν το σώμα τους και αυτά είναι σήματα ανακούφισης και απόδειξης ότι δεν επιθυμούσαν να περιορίζονται, άσχετα αν το άγγιγμα ήταν ευγενικό και όχι βίαιο.
Τα χαϊδέματα που φάνηκαν να αρέσουν στους σκύλους, ήταν αυτά στο στήθος και στον ώμο, καθώς και το ξύσιμο στο τέλος της σπονδυλικής στήλης, κοντά στη βάση της ουράς τους.