Ενδεικτικά σημάδια επιληψίας στον σκύλο σου

Οι επιληπτικές κρίσεις είναι το αποτέλεσμα ανεξέλεγκτης ηλεκτρικής δραστηριότητας, ανάμεσα στα εγκεφαλικά κύτταρα και όταν συμβαίνουν σε κάποιο κατοικίδιο μας, τότε τόσο αυτό, όσο και εμείς θα νιώσουμε φόβο και αβεβαιότητα για τον τρόπο δράσης μας.

Σημάδια Επιληψίας

Τα επιληπτικά συμπτώματα συνδέονται συνήθως με την υποβόσκουσα αιτία αυτής της κατάστασης, που δεν είναι πάντα γνωστή.

Η Dr Christie Rutter, καθηγήτρια κλινικής ιατρικής επειγόντων περιστατικών στην Κτηνιατρική σχολή A&M του Texas, αναφέρει σχετικά:

"Κάποιες κρίσεις μοιάζουν με αυτό που όλοι φανταζόμαστε, δηλ. τον σκύλο να γέρνει στα πλάγια, να τρέμει και να τρέχουν ακατάπαυστα τα σάλια του."

Όμως, υπάρχουν διάφοροι τύποι επιληψίας.

Μπορεί να μοιάζει με το τσίμπημα μιας μύγας, σαν τράνταγμα του προσώπου ή κοίταγμα στο άπειρο, χωρίς ανταπόκριση του σκύλου, ακόμα και στο όνομα του, καθώς και άλλες ανεπαίσθητες εκφράσεις του σώματος."

Επίσης, σε κάποιους σκύλους, όταν παθαίνουν επιληπτικά επεισόδια, τρέχουν ποταμοί από σάλια ή άλλοι ουρούν και αφοδεύουν ακριβώς στο μέρος που συνέβη η κρίση.

Μία αλλαγή στη νοητική ικανότητα ή την πνευματική λειτουργία, αποτελούν επίσης φαινόμενα επιληπτικών κρίσεων και αυτά μπορεί να προκύψουν πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά την κρίση και ίσως διαρκέσουν από κάποια λεπτά ως και ώρα.

Ο σκύλος μπορεί να δείχνει παρορμητικός, φοβισμένος, επιθετικός και μη ανταποκρινόμενος στη φωνητική αλληλεπίδραση ή να φαίνεται σαν χαμένος, όταν συμβαίνει αυτή η νοηματική αλλαγή.

Υπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των κρίσεων που μας βοηθούν να καταλάβουμε, αν πραγματικά ο τριχωτός μας σύντροφος τις βιώνει.

Για παράδειγμα, συνήθως προηγείται ή αίσθηση μίας αύρας σύγχυσης ή φόβου, όπου όταν εκδηλωθεί η κρίση θα γείρει πλαγίως το σώμα του.

Αυτό θα πάρει μια άκαμπτη στάση ή μπορεί τα πόδια του να κάνουν κωπηλατικές κινήσεις.

Πολλοί σκύλοι, επίσης χτυπούν τα σαγόνια τους, παράγουν μεγάλες ποσότητες σάλιου, φωνάζουν και χάνουν τον έλεγχο της ουροδόχου κύστεως και της εντερικής τους λειτουργίας.

Είναι περιττό να επισημάνουμε ότι αυτές οι εικόνες μας προκαλούν λύπη, αλλά και άγχος.

Όμως, παρόλα αυτά πρέπει να διατηρούμε τη ψυχραιμία μας.

Αν σου τύχει τέτοιο περιστατικό με τον κολλητό σου, κράτησε τα χέρια σου μακριά από το πρόσωπο του, για να μη σε δαγκώσει, ενώ ταυτόχρονα προσπάθησε να τον κρατάς με ασφάλεια μακριά από σκάλες ή άλλα επικίνδυνα μέρη που θα μπορούσε να τραυματισθεί.

Είναι σημαντικό, επίσης να προσέξεις κάθε στιγμή της εξελισσόμενης κρίσης, δηλ. τη συμπεριφορά του πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του περιστατικού, καθώς και τη διάρκεια του.

Αν μπορέσεις να το βιντεοσκοπήσεις, τότε αυτό θα είναι χρήσιμη πηγή πληροφοριών για τον κτηνίατρο σου.

Τα επιληπτικά επεισόδια συνήθως διαρκούν από 30 ως και 90 δευτερόλεπτα.

Μετά από κάποιο τέτοιο περιστατικό, το φιλαράκι σου μάλλον θα δείχνει σημάδια σύγχυσης ή αποπροσανατολισμού.

Ίσως θα περιπλανιέται ή θα βαδίζει άσκοπα, θα φέρεται νευρικά και θα έχει δυσκολία στην όραση του, ενώ θα αυξηθεί η πείνα και η δίψα του.

Η ανάρρωση μετά από κάποια κρίση είναι συνήθως άμεση ή μπορεί να χρειαστεί 24 ώρες για να αισθανθεί και να λειτουργήσει φυσιολογικά, όπως πριν.

Πιθανά Αίτια της Επιληψίας

Η αποσαφήνιση των αιτίων αυτής της κατάστασης, συνήθως απαιτεί ομαδική δουλειά, ανάμεσα στον κτηνίατρο και τον σκυλογονέα.

Υπάρχουν δυνητικά πολλοί λόγοι για την εκδήλωση επιληπτικών κρίσεων στα κατοικίδια, όπως:

• Τραύμα στο κεφάλι με πρόκληση εγκεφαλικού οιδήματος.
• Βακτηριακές, μυκητιακές και παρασιτικές μολύνσεις.
• Μερική εξάρθρωση του αυχένα (συνήθως από το τράβηγμα του περιλαιμίου στη βόλτα).
• Ηπατική βλάβη (1 κατεστραμμένο ήπαρ δεν επεξεργάζεται αποτελεσματικά τις τοξίνες και αυτές μέσω της κυκλοφορίας του αίματος μπορούν να προσβάλλουν τον εγκέφαλο).
• Διαταραχές στον μεταβολισμό, όπως ο υποθυρεοειδισμός.
• Χαμηλό σάκχαρο στο αίμα, ειδικά σε διαβητικά κατοικίδια και σε εκείνα με όγκο στο πάγκρεας.
• Μόλυβδος, υδράργυρος και φυτικά δηλητήρια, όπως η έκθεση σε φυτοφάρμακα, ζιζανιοκτόνα και παρασιτοκτόνα.
• Θερμοπληξία.

Φροντίδα Επιληπτικού Σκύλου

Από την ώρα που τα επιληπτικά επεισόδια στο φιλαράκι σου γίνονται απρόβλεπτα και είναι τρομακτικά, είναι σημαντικό να έχεις καταστρώσει κάποιο σχέδιο δράσης για να αντιμετωπίσεις το ξαφνικό συμβάν.

Η Dr Rutter, αναφέρει σχετικά: "Οι σκυλογονείς δεν πρέπει ποτέ να αγγίζουν το πρόσωπο ή το στόμα ενός επιληπτικού σκύλου.

Είναι καλύτερα να τον επιτηρούν από κοντά αποφεύγοντας την επαφή, μέχρι να επανέλθει στη φυσιολογική του κατάσταση.

Τα παιδιά, επίσης δεν πρέπει να πιάνουν 1 σκύλο που βίωσε πρόσφατα κάποια επιληπτική κρίση."

Κάποιοι σκύλοι, μπορεί να είναι φοβικοί ή επιθετικοί πριν ή μετά το επεισόδιο και αυτό σημαίνει ότι αυτοί που μέχρι τώρα δε δάγκωναν, μπορεί να το κάνουν μετά την κρίση.

Εξασφάλισε ότι η περιοχή γύρω από τον επιληπτικό σου σκύλο θα είναι ελεύθερη από αντικείμενα ή εμπόδια που μπορούν να προκαλέσουν τυχαίους τραυματισμούς, όπως τα παιχνίδια ή διάφορα πράγματα που προεξέχουν, όπως ράφια ή άλλα έπιπλα.

Η Dr Rutter, συνεχίζει:

"Ο στόχος είναι, τόσο ο σκύλος, όσο και ο σκυλογονέας να μην τραυματισθούν, οπότε το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει ο κάτοχος του σκύλου είναι να σιγουρέψει την ασφάλεια και το ήρεμο περιβάλλον που θα προφυλάξει το κατοικίδιο από την πτώση ή την υπερδιέγερση."

Κάποιες επιληπτικές κρίσεις μπορεί να χρειαστούν κτηνιατρική επίβλεψη, οπότε η Dr. Rutter συμβουλεύει τους σκυλογονείς να εντοπίζουν τις λεπτομέρειες της κρίσης, όπως τη διάρκεια, τη συχνότητα και τις συνέπειες, ώστε να εξακριβώνεται η ανάγκη κτηνιατρικής φροντίδας, νωρίτερα παρά αργότερα.

Η Rutter, εξηγεί: "Αν κάποιος σκύλος έχει 1 επεισόδιο που διαρκεί πάνω από 3-4 λεπτά, έχει επίσης περισσότερες από 1 κρίσεις μέσα σε ένα 24ωρο ή αν η συμπεριφορά του δεν επιστρέφει στη φυσιολογική κατάσταση μέσα σε 1-2 ώρες από τη λήξη της κρίσης, τότε ο σκυλογονέας πρέπει να τυλίξει προσεκτικά τον σύντροφο του μέσα σε 1 κουβέρτα και να τον μεταφέρει στον πλησιέστερο κτηνίατρο ή κτηνιατρικό νοσοκομείο, για φροντίδα."

Επίλογος

Ενώ οι επιληπτικές κρίσεις μπορεί να είναι σοβαρές και πραγματικά τρομακτικές, ο καλύτερος τρόπος φροντίδας του σκύλου σου είναι να οπλιστείς με τη σχετική γνώση, για το τι θα περιμένεις και πως να αντιδράσεις, ταυτόχρονα μαζί με τον σχεδιασμό ενός προληπτικού πρωτοκόλλου, όπου θα δημιουργηθεί από εσένα και τον κτηνίατρο σου.