4 μύθοι για τους μικρόσωμους σκύλους που καταρρίπτονται

Μήπως ο μικρόσωμος φίλος σου γαβγίζει σαν Μολοσσός και έχει το θάρρος ενός

λιονταριού;

Σίγουρα δεν είσαι ο μόνος που έχεις αυτόν τον πολύτιμο σύντροφο.

Πολλοί κάτοχοι μικρόσωμων φυλών σκύλων έχουν υιοθετήσει την άποψη ότι είναι

ζωηροί και θορυβώδεις και διασκεδάζουν πολύ, όταν τους φοράνε ρούχα με στυλ.

Μικρόσωμοι σκύλοι, όπως τα Bichon Frise και τα Chihuahuas είναι τόσο θαρραλέοι,

όσο και τα German Shepherds ή τα Rottweilers.

Μόλις έφθασε η στιγμή της απομυθοποίησης κάποιων απόψεων για τα μικρόσωμα

φιλαράκια μας.

• Μύθος 1ος.

Οι μικρόσωμοι σκύλοι δεν χρειάζονται πολλή άσκηση.

Αυτός ο μύθος των ευκολοσυντήρητων σκύλων με χαμηλές απαιτήσεις άσκησης

συγκριτικά με τους μεγαλόσωμους, δεν ισχύει.

Ασχέτως μεγέθους, όλοι οι σκύλοι πρέπει να εξασκούνται σταθερά τουλάχιστον ένα

20λεπτο για τη διατήρηση του σωστού ρυθμού των καρδιακών τους παλμών,

τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα.

Αν και είναι γνωστό ότι τα μικρόσωμα φιλαράκια μας δεν μπορούν να διατηρήσουν

για πολύ ώρα το ρυθμό τους, σε αντίθεση με τους μεγαλόσωμους σκύλους, όσον

αφορά την ταχύτητα στο τρέξιμο και την αντοχή στην πεζοπορία, εντούτοις

χρειάζονται την ίδια ποσότητα φυσικής δραστηριότητας για να κρατούν σταθερό το

βάρος τους και να συντηρείται σωστά το μυοσκελετικό τους σύστημα.

Η τακτική άσκηση βοηθάει, επίσης, την πέψη και καταπολεμάει την ανία, βοηθώντας

έτσι την πρόληψη εμφάνισης προβληματικών συμπεριφορών.

Μη νομίζεις ότι οι μικρόσωμοι σκύλοι προορίζονται μόνο για τον καναπέ ή απλά να

περιπλανώνται μέσα σε ένα περίκλειστο κήπο.

Συμπληρωματικά με τον καθημερινό περίπατο καλό θα ήταν να υπάρχουν διαλείμματα παιχνιδιού ή άλλων δραστηριοτήτων για αλληλεπίδραση ανάμεσα σας.

• Μύθος 2ος.

Οι μικρόσωμοι σκύλοι δεν είναι σκληροί.

Η άποψη ότι τα μικρόσωμα φιλαράκια μας είναι αδύναμα και συγκαταβατικά που

προορίζονται μόνο για αγκαλιές και χαιδολογήματα στον καναπέ είναι μύθος.

Η εμπειρία μας δείχνει ότι πολλά λιλιπούτεια σκυλάκια είναι επίμονα, πεισματάρικα

και ενίοτε επιθετικά.

Mini Duchshunds, Miniature Schnauzers και Jack Russell terriers είναι γνωστό ότι

πρόκειται για φυλές που προστατεύουν τις οικογένειες τους, ενώ τα Miniature

Pinschers είναι πάντα σε εγρήγορση και η αποφασιστικότητα που τα διακρίνει τα

μετατρέπει σε ιδανικούς εσωτερικούς φύλακες.

Στην πραγματικότητα, τα μικρόσωμα φιλαράκια μας μάλλον πάσχουν από έλλειψη

κοινωνικοποίησης και σταθερής εκπαίδευσης κατά τη διάρκεια των πρώτων 4 μηνών

της ζωής τους.

Επίσης, γίνεται συνήθως ανεπαρκής εκπαίδευση υπακοής που θα πρέπει να τηρείται

με πρόγραμμα κατά τη διάρκεια του 1ου έτους της ηλικίας τους.

• Μύθος 3ος.

Οι μικρόσωμοι σκύλοι δεν πρέπει να βρίσκονται κοντά σε παιδιά.

Αν ένας μικρόσωμος σκύλος φοβάται τα παιδιά ή είναι επιθετικός απέναντι τους, δεν

φταίει το μέγεθος του, αλλά μάλλον το περιβάλλον και η προβληματική εκπαίδευση

του, αναφορικά με την κοινωνικοποίηση ή την τυχόν παλαιότερη περίπτωση

κακοποίησης του.

Αν ένα παιδί ή ενήλικος μεταχειρίζεται έναν σκύλο με τρόπο που του προκαλεί

δυσφορία, είναι πιθανόν ο σκύλος να εξαγριωθεί, ασχέτως αν είναι μικρόσωμος ή

μεγαλόσωμος.

Αν είσαι κοντά με κάποιον άγνωστο σκύλο οποιουδήποτε μεγέθους, πάντα να του

δίνεις προτεραιότητα στον τρόπο που θα σε πλησιάσει και όχι το αντίθετο.

Αυτό πρέπει να διδαχθεί και στα παιδιά.

Ανεξάρτητα από το μέγεθος ενός σκύλου, είναι σημαντικό να γνωρίζεις τα όρια του

και ποτέ να μην τον ωθήσεις σε μια κατάσταση ανασφάλειας.

• Μύθος 4ος.

Οι μικρόσωμοι σκύλοι είναι λιλιπούτειοι τρομοκράτες.

Είναι ευρέως αποδεκτή η άποψη, ότι οι περισσότεροι μικρόσωμοι σκύλοι είναι

θορυβώδεις, ενοχλητικοί και υπερδραστήριοι συγκριτικά με τους μεγαλόσωμους.

Υπάρχει κάποια δόση αληθείας σε αυτό, αλλά μάλλον οφείλεται στον τρόπο που τους

χειριζόμαστε, παρά σε κάποια κληρονομικά γονίδιά τρομοκρατίας.

Όταν οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Sydney ανέλυσαν τα δεδομένα για

περισσότερους από 8300 σκύλους από 80 διαφορετικές φυλές, ανακάλυψαν μια

ισχυρή διασύνδεση ανάμεσα στο ύψος, το βάρος, τις αναλογίες του κρανίου(μήκος,

πλάτος)και τη συμπεριφορά.

Συμπέραναν ότι οι μικρόσωμοι σκύλοι δείχνουν μεγαλύτερη επιθετικότητα συγκριτικά

με τους μεγαλύτερους ομόφυλούς τους.

Ωστόσο, η ερευνητική ομάδα τόνισε ότι οι σκυλογονείς μικρόσωμων φυλών είναι πιο

ανεκτικοί στην εκδήλωση ανεπιθύμητων συμπεριφορών, γεγονός που μάλλον οδηγεί

στην ένταση τους, όπως το επίμονο γάβγισμα, το δάγκωμα, την ανακούφιση των

«αναγκών» τους μέσα στο σπίτι, το άγχος αποχωρισμού και την εναγώνια

προσπάθεια προσέλκυσης της προσοχής.

Μάλιστα διατύπωσαν την άποψη, ότι αυτοί οι σκυλογονείς ενθάρρυναν τις

ανεπιθύμητες συμπεριφορές των συντρόφων τους, δημιουργώντας έτσι μια

προδιάθεση στα φιλαράκια τους για εκδήλωση του άγχους αποχωρισμού, της

νηπιακής συμπεριφορά τους, ακόμα και σε μεγάλη ηλικία, το σκαρφάλωμα πάνω

στα έπιπλα και τα ενοχλητικά παρακάλια για διάφορες απαιτήσεις τους.

Η τάση να μένουν τα μικρόσωμα φιλαράκια μας μέσα στο σπίτι χωρίς εκπαίδευση και

με ελλιπή άσκηση, ίσως αποτελούν παράγοντες που διαιωνίζουν αυτόν τον μύθο.

Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στους σκύλους

Δεν πρέπει να κρίνουμε ένα σκύλο από το μέγεθος του, όμως υπάρχουν κάποιες

διαφορές ανάμεσα στους μικρόσωμους και τους μεγαλόσωμους σκύλους που πρέπει

να τύχουν της προσοχής μας.

Η πτώση της τραχείας οδού είναι μια δυνητικά επικίνδυνη δυσλειτουργία που

επηρεάζει τους μικρόσωμους σκύλους.

Το πρώτο σημάδι αυτής της κατάστασης ο ξερός βήχας.

Μπορεί να προκύψει εκ γενετής, αλλά και κατά τη διάρκεια της ζωής του μικρόσωμου

σκύλου και ίσως να οφείλεται σε χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις, στην ασθένεια του

Cushing ή σε καρδιακές παθήσεις.

Η διάρκεια ζωής είναι άλλη μια διαφορά, καθώς τα λιλιπούτεια φιλαράκια μας ζουν

περισσότερο από τους μεσαίους και μεγαλόσωμους σκύλους.

Συγκριτικά με τις γιγαντόσωμες φυλές οι μικροί μας φίλοι ζουν σχεδόν διπλάσιο

χρόνο, πιθανώς διότι μεγαλώνουν με βραδύτερο ρυθμό.

Υπήρχαν πάντα οι μικρόσωμοι σκύλοι;

Οι σκύλοι διαφέρουν ως προς το μέγεθος περισσότερο από κάθε άλλο θηλαστικό

ζώο με τις μεγαλόσωμες φυλές να είναι πιο ογκώδεις μέχρι 40 φορές συγκριτικά με

τις μικρότερες.

Έχει επικρατήσει η άποψη, ότι από τη στιγμή που οι σκύλοι εξημερώθηκαν,

μικρόσωμες φυλές, όπως τα Chihuahua και τα Pomeranian ήταν το αποτέλεσμα της

ανθρώπινης επιθυμίας για μικρούς και χαριτωμένους σκύλους σαλονιού.

Ωστόσο, ερευνητές του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας ανακάλυψαν ότι η μετάλλαξη σε

μια ορμόνη που καθορίζει την ανάπτυξη και αντιστοιχεί στο μικρό σωματικό μέγεθος

των σκύλων υπήρχε στους λύκους ως και 50000 πριν την εξημέρωση αυτών των

ζώων.

Σύμφωνα με την Elinor Karlsson, μια καθηγήτρια γενετικής στο Πανεπιστήμιο της

Μασαχουσέτης Chan Medical School in Worcester, οι σκύλοι προέρχονται από την

εξημέρωση μικρότερων σωματικά λύκων που ήταν σίγουρα διαφορετικοί από τον

σημερινό γκρίζο λύκο.

Η άποψη αυτή υιοθετεί την πεποίθηση ότι οι μικρόσωμοι σκύλοι που όλοι γνωρίζουμε

και αγαπούμε υπήρχαν από το μακρύτερο παρελθόν.